നീലാംബരി 10 [കുഞ്ഞൻ] 380

ക്ഷീണിതയായ തമ്പുരാട്ടി എഴുന്നേറ്റ് ടിഷ്യു പേപ്പർ കൊണ്ട് പാല് വീണ സ്ഥലമെല്ലാം തുടച്ച് വൃത്തിയാക്കി…
“ഹോ… വയ്യാണ്ടായി…” തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞു…
രൂപേഷ് ഒന്ന് ചിരിച്ചു…
“അല്ല നീ എന്തിനാ വന്നേ… ഇപ്പൊ…”
“ഓ… വന്ന പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം പോലും ഞാൻ മറന്നു…”
“നന്നാവുന്നുണ്ട്… ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലേ മറവിയോ ”
“എങ്ങനെ മറക്കാതിരിക്കും… ഇങ്ങനെയൊക്കെ കണ്ടാൽ ആരും എല്ലാം മറന്നു പോകും…” നഗ്നയായി നിൽക്കുന്ന തമ്പുരാട്ടിയുടെ ആ മാദക സൗന്ദര്യ മേനിയിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് രൂപേഷ് പറഞ്ഞു…
തന്റെ ശരീരം ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ വരെ ഇത്രക്കും നന്നായി ആസ്വദിക്കുന്നതിൽ അവൾക്ക് അൽപ്പം അഹങ്കാരം തോന്നി…
“തമ്പുരാട്ടി… ” താഴെ കിടന്ന ടവൽ എടുത്ത് തമ്പുരാട്ടിക്ക് നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് രൂപേഷ് വിളിച്ചു…
ആ വിളിയിൽ എന്തോ പന്തികേട് ദേവി തമ്പുരാട്ടിക്ക് തോന്നി…
“തമ്പുരാട്ടിയുടെ സംശയം ശരിയായിരുന്നു… അവർ തമ്മിൽ…”
“നീ കണ്ടോ…”
“ഉവ്വ്… ഞാൻ സംശയം തോന്നി ഔട്ട്ഹൗസിന്റെ അവിടെക്ക് പോയതാ… അവിടെ അവർ ഒരുമിച്ചുണ്ടായിരുന്നു.. നീലുവും ദീപനും…”
“ഉം…” തമ്പുരാട്ടി ഒന്ന് മൂളി… പിന്നെ ടവൽ ചുറ്റി അൽപ്പനേരം തലകുമ്പിട്ട് കസേരയിൽ കൈ കുത്തി നിന്നു…
“തമ്പുരാട്ടി നമ്മുക്ക്…”
തമ്പുരാട്ടി രൂപേഷിനെ നോക്കി… ആ കണ്ണുകളിൽ ഉള്ള വികാരം അവനു വ്യക്തമായില്ല…
തമ്പുരാട്ടി ഫോൺ എടുത്തു… പിന്നെ രൂപേഷിനെ നോക്കി
“നീ പൊക്കോ… നിന്റെ ശ്രദ്ധ ഇപ്പോഴും അവരുടെ മേൽ ഉണ്ടായിരിക്കണം…”
“അല്ല ഞാൻ പറഞ്ഞു വരുന്നത്… ദീപനെ….” രൂപേഷ് എന്തോ പറയാൻ തുനിയുന്നതിന് മുൻപ് തമ്പുരാട്ടി കൈ ഉയർത്തി സ്റ്റോപ്പ് എന്ന് പറഞ്ഞു… പിന്നെ കൈ കൊണ്ട് പൊക്കോളാൻ ആംഗ്യം കാട്ടി…