നീലാംബരി 15 [കുഞ്ഞൻ] 436

“ഉവ്വ് തമ്പുരാട്ടി..” കൃഷ്ണന്റെ കണ്ണുകൾ ആ അംഗലാവണ്യത്തിൽ ശരിക്കും മുഴുകി പോയിരുന്നു…
“അല്ല തമ്പുരാട്ടി രണ്ടു പേരും അങ്ങേരുടെ കൂടെ വേണോ..” കൃഷ്ണൻ ചോദിച്ചു…
“അല്ലേൽ കൃഷ്‌ണാ… ” അവൾ ഒരുനിമിഷം നിർത്തി…
“എന്താ തന്റെ മുഴുവൻ പേര്…” ദേവി തമ്പുരാട്ടി മുഖം ഉയർത്തി ചോദിച്ചു…
“കൃഷ്ണമൂർത്തി…”
“ഹാ… എന്നാ തന്നെ മൂർത്തി എന്ന് വിളിക്കാം… മൂർത്തി എന്റെ കൂടെയുണ്ടാവണം… ഓഫീസിലെ കാര്യങ്ങളിൽ എന്നെ സഹായിക്കാൻ… ഷംസു തമ്പുരാന്റെ കൂടെയും… ”
“ശരി തമ്പുരാട്ടി”
താമസിയാതെ മൂർത്തിക്കും ഷംസുവിനും ഒരുകാര്യം മനസിലായി… തമ്പുരാനും തമ്പുരാട്ടിയും അത്ര രാസത്തിലല്ല… മാത്രമല്ല തമ്പുരാന്റെ ഒരു ഞെരമ്പ് ഇപ്പോഴും കടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കും എന്നും…
“ഡാ… മൂർത്തി… നമ്മുക്കൊരു കളി കളിച്ചാലോ… ”
“എന്ത് കളി…”
“അല്ല ആ വർമ്മ സാറിന് കെട്ടിയോള് പണിയാൻ കൊടുക്കുന്നില്ല… അങ്ങേർക്കണേൽ ഏത് പെണ്ണിനെ കണ്ടാലും അപ്പൊ പൊന്തും… എന്റെ കൈയിൽ ഒരു മൊതലുണ്ട് അതിനെ വച്ച് നമുക്കൊന്ന് കളിച്ചാലോ… ” ഷംസു പറഞ്ഞു…
“അത് വേണോ… ആ തമ്പുരാട്ടി പാവാടാ…” മൂർത്തി പറഞ്ഞു…
“അയ്യോ… അനക്ക് പെട്ടെന്നൊരു സ്നേഹം…” ഷംസു ചോദിച്ചു
“ഒരു പാവം തമ്പുരാട്ടിയാ… അതിനെ വിഷമിപ്പിച്ചാൽ ദൈവം പോലും പൊറുക്കില്ല…”
“സാരല്യ പടച്ചോനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം.. നീ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടോ…”
“നീ എന്താന്ന് വെച്ചാ ചെയ്തോ… എനിക്ക് ഒന്നും വേണ്ടാ…” മൂർത്തി തറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു…
“എടാ… നമ്മുക്ക് സേഫ് ആണെടാ… ഈ എസ്റ്റേറ്റ് നോട്ടം വെച്ചുള്ള വേറെ ഒരു മൊതലാളിയാ എന്നെ സമീപിച്ചത്… ഫെർണാണ്ടസ് എന്നോ മറ്റോ ആണ് പേര് . അങ്ങേര് പറയുന്ന പോലെ ചെയ്‌താൽ നമ്മൾ രക്ഷപെടും… അല്ലേൽ എന്നും ഈ മലമൂട്ടിൽ കിടന്ന് കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വരും…”
മൂർത്തിക്ക് ഉത്തരമില്ലായിരുന്നു…
മൂർത്തിക്ക് പക്ഷെ ഒന്നും തമ്പ്രാട്ടിയിൽ നിന്ന് ഒളിച്ചു വെക്കാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല… ഫെർണാണ്ടസ് ഈ എസ്റ്റേറ്റ് കൈക്കലാക്കാനുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ മെനയുന്ന വിവരം തമ്പുരാട്ടിയെ അറിയിച്ചു…
പക്ഷെ ഷംസു ഇതിൽ ഉൾപ്പെട്ടിട്ടുള്ള കാര്യം തമ്പുരാട്ടിയെ അറിയിച്ചുമില്ല…
താമസിയാതെ മാസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തമ്പുരാന്റെ അമ്മയും മരണപെട്ടു… ഒറ്റക്കായ മഹാലക്ഷ്മി തമ്പുരാട്ടി ബംഗ്ളാവിലേക്ക് വന്നു…