നീലവാനം 3 [Brittto] 252

വിലാസിനിയുടെ സ്വരം മാറി

“അരുൺ : അപ്പൊ അമ്മ അന്ന് ഉറങ്ങിയില്ലാരുന്നോ?” “വിലാസിനി : ഉറങ്ങിയിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ ഇതൊക്കെ അറിയാമായിരുന്നോ, അല്ല അന്ന് വൈകിട്ട് നീ പുറത്തേക്ക് പോയത് എന്തിനായിരുന്നു?”

വിലാസിനിക്ക് എന്തൊക്കെയോ മനസിലായിട്ടുണ്ട് എന്ന് അരുണിന് മനസിലായി

“അരുൺ :അത് പിന്നെ അമ്മേ.. ഞാൻ വെറുതെ ഉറക്കം വരാഞ്ഞത് കൊണ്ട്,…”

“വിലാസിനി : അന്ന് എനിക്കും ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന കാഴ്ചകളാ ഞാൻ കണ്ടത്.”

വിലാസിനി എല്ലാം കണ്ടു എന്ന് അരുണിന് മനസിലായി. “അരുൺ : ശ്രുതിയെ….. അപ്പൊ അമ്മ ഞങ്ങളെ കണ്ടോ.”

“വിലാസിനി : ഡാ ചെറുക്കാ ഞാൻ നിന്റെ തള്ളയാ, നിന്റെ ചെറുവിരൽ മാത്രമല്ല നിന്റെ കുണ്ണ ഒന്ന് പൊങ്ങിയാൽ എനിക്ക് മനസിലാകും.” അരുണിന് ആകെ ചമ്മൽ ആയി. അവൻ വളിച്ച മുഖവും ആയി തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നു.

“വിലാസിനി : എന്നിട്ട് എങ്ങനുണ്ടാരുന്നു ശ്രുതിമോളുടെ പ്രകടനം.”

“അരുൺ : ശ്ശേ.. ഈ തള്ളക്കു നാണം ഇല്ലേ..” “വിലാസിനി : നാണംകെട്ട പരുപാടി നിനക്ക് കാണിക്കാം, എനിക്ക് പറഞ്ഞുകൂടാ. ” “അരുൺ : അല്ല അമ്മ എന്തിനാ വൈകിട്ട് എന്റെ പുറകെ അങ്ങോട്ട് വന്നത് ” “വിലാസിനി : ഞാൻ ഓർത്തു നീ ആ സൗദാമിനിയെ കള്ളവെടി വെക്കാൻ പോകുവാണെന്നു.അവള് നിന്നെ വളച്ചെന്നാ ഞാൻ കരുതിയത്.”

അരുണിന് അത്ഭുതം ആയി

“അരുൺ : അയ്യേ സൗദാമിനി ചേച്ചിയോ, ഒന്ന് പോയെ അമ്മേ,” “വിലാസിനി : അതെന്താടാ അയ്യേന്ന്… അവളും ഒരു പെണ്ണല്ലേ..”

“അരുൺ : അതല്ല.” “വിലാസിനി : എന്തല്ലെന്നു.അവള് കൊറേ നാളായി നിന്നെ ഒന്ന് വളക്കാൻ നോക്കിയിട്ട്. എന്നോട് ഇടക്ക് പറയുകയും ചെയ്തു”

“അരുൺ : എന്നിട്ട് അമ്മ തിരിച്ചൊന്നും പറഞ്ഞില്ലേ?” “വിലാസിനി : ഞാൻ എന്തു പറയാനാ അവളുടെ അവസ്ഥ എനിക്കും അറിയാവുന്നതല്ലേ.” “അരുൺ : എന്തവസ്ഥ?”

വിലാസിനി ഒന്ന് ദീർഘശ്വാസം എടുത്തിട്ട്

“വിലാസിനി : ഈ ചെറുക്കനെ കൊണ്ട്… ഡാ എന്റെയും അവളുടെയും ഏതാണ്ട് നല്ല പ്രായത്തിലാ ഞങ്ങടെ കെട്ടിയോന്മാര് ചത്തത്. അന്ന് മുതൽ ഇന്ന് വരെ ഞങ്ങടെ വികാരങ്ങൾ അടക്കി വെക്കാൻ പെട്ട പാട് ഞങ്ങക്കെ അറിയൂ.. വേണമെങ്കിൽ നാട്ടിലെ കിളവന്മാർക്കും കിളുന്ത് പയ്യന്മാർക്കും ആരും അറിയാതെ കവച്ചു കിടന്ന് കൊടുക്കാമായിരുന്നു. ഒരുപാട് പേര് അതിന് ശ്രെമിച്ചതും ആ. പക്ഷെ ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഒരുകാലത്തും നാട്ടുകാരുടെയോ കുടുംബക്കാരുടെയോ മുഖത്തു നോക്കാൻ പറ്റുമോ.” “അരുൺ : അപ്പൊ പിന്നെ ഇപ്പൊ എന്നോട് എന്താ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ തോന്നാൻ കാരണം.” ഇതെല്ലാം കേട്ട് കുണ്ണയിൽ കൈ അമക്കി കൊണ്ട് അരുൺ ചോദിച്ചു