നീരാഞ്ജനം [കൊമ്പൻ][Revamp Edition] 451

അന്നു വരെ.

മുപ്പത്തഞ്ചു വയസ്സു കടന്നപ്പോഴാണ് എന്നിൽ സ്ത്രീയുടെ വികാരങ്ങൾ വീണ്ടും തളിരിട്ടു തുടങ്ങിയതെന്ന് പറയാം. ആയിടെയെനിക്കു വല്ലാത്ത ആസക്തിയനുഭവപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു. വിവാഹമോചനത്തിനു ശേഷം ഒരിക്കലും അനുഭവപ്പെട്ടില്ലാത്ത പോലെ ഒരു പുരുഷൻറെ ചൂടേൽക്കാൻ അടങ്ങാത്ത ദാഹം. ഉറക്കം വരാത്ത രാത്രികളായിരുന്നു പലതും. തനിയെ കിടക്കയിൽ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നുരുളുമ്പോൾ വല്ലാത്ത ഒരു അസ്വസ്ഥതയായിരുന്നു. ഞരമ്പുകൾ വലിഞ്ഞു മുറുകുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന പാരവശ്യം. ശരീരം ആർക്കോ വേണ്ടി, എന്തിനോവേണ്ടി വെമ്പൽ കൊള്ളുന്ന ഒരു അവസ്ഥ.

അങ്ങനെയുള്ള രാത്രികളിൽ ഞാൻ സുമിയെ വിളിക്കുമായിരുന്നു. എന്റെയേറ്റവുമടുത്ത കൂട്ടുകാരി. ഞാനും അവളും ഒരേ ലോ ഫെർമിലാണ് ജോലി. എരിവും പുളിയുമുള്ള വർത്തമാനം പറയാൻ അവൾ മിടുക്കിയായിരുന്നു. അവൾ പറയുന്ന കഥകൾ കേട്ടു വികാരം കൊണ്ട് എപ്പോളോ ഉറക്കത്തിൻറെ മടിയിലേക്ക് വഴുതിവീഴുകയായിരുന്നു എന്റെ പതിവ്. അന്നും പതിവു തെറ്റിയ്ക്കാതെ ഞാനും ആദിയും അത്താഴം കഴിച്ച ശേഷം എന്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു. കതകടച്ചു ഞാൻ വിശദമായിട്ടൊന്നു കുളിച്ചു. പതിവുപോലെ ബ്രായും പാന്റിയുമിടാതെ, ആണിനെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന വയലറ്റ് പൂക്കൾ ഉള്ള സുതാര്യമായ സ്ലീവ്‌ലെസ് നൈറ്റിയും ധരിച്ചുകൊണ്ട് സുമിക്ക് ഫോൺ ചെയ്യാനൊരുങ്ങി.

സുമിയോടു ചൂടൻ കൊച്ചുവർത്തമാനം പറയാൻ അന്ന് വല്ലാതെയെന്റെ മനസ് വെമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മൊബൈൽ ഫോൺ ഹെഡ്‌സെറ് ചെവിയിൽ കുത്തിയശേഷം ഞാൻ ബെഡിലേക്ക് കമഴ്ന്നു കിടന്നു. എന്റെ മുഴുത്ത മുലകളെ പഞ്ഞിമെത്തയിൽ അമർത്തിയപ്പോൾ പഞ്ഞിമെത്തയിൽ പഞ്ഞിമെത്ത അമരുന്ന സുഖമെനിക്ക് ലഭിച്ചു. ഈ നാല് ചുവരുകൾ എന്റെ കഴപ്പ്-സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ വേലിയാണ്. ഈ ചുവരുകളിൽ എനിക്ക് എന്റെ മോഹങ്ങളേ മറ്റാരും കാണാതെ പൂർണ്ണ സംരക്ഷണം നൽകുന്നവയാണ്.

റിങ് ചെയ്യുന്നനേരം സ്വയം ചുണ്ടു കടിച്ചു ഞാൻ എന്റെ ഇടതു കൈ വിരലുകളെ എന്റെ പൂർത്തടത്തിലും വലതു കൈ മുലക്കണ്ണുകളിലും ഞെരടി രസിക്കുമ്പോ അനുഭൂതികൾ എന്റ്റിനുള്ളിൽ വിരിയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പതിവില്ലാതെ എന്റെ പൂറിമോള് വല്ലാതെ ഈറനണിയുന്ന പോലെയെനിക്ക് സ്വയം തോന്നി. അതിന്റെ കാരണം എനിക്ക് ഒട്ടുമെനിക്ക് മനസിലായതുമില്ല! ആളില്ല തോണിക്ക് തുണപോലെ തുഴയാൻ കാലമെനിക്കൊരു വഞ്ചിക്കാരനെതരില്ലെയൊന്നോർത്തുകൊണ്ടെന്റെ പൂറിമോള് കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു വർഷമായിങ്ങനെ പിടയാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്…..

“ഹായ് ആന്റീ…” ഫോണിൽ അങ്ങേ തലക്കൽ പ്രതീക്ഷിച്ച സ്വരമല്ലാത്തതിനാൽ എന്റെ കരങ്ങൾ ഒന്ന് സ്തംഭിച്ചു. മനസിലൊരു വെള്ളിടി വെട്ടി! “ശ്രേയ മോളെ…അമ്മയെവിടെ.?”