നിധിയുടെ കാവൽക്കാരൻ 12 [കാവൽക്കാരൻ] 380

അത് കണ്ട് ഞാൻ വാ പൊളിച്ചുപോയി. ഇവനെങ്ങാനാ ഇത്ര പെട്ടെന്ന് മെരുങ്ങിയത്?

​ഇതുകണ്ട്, തനിക്കും സംസാരിക്കണം എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ‘കാറ്റുകൊണ്ട് അമ്മാനമാടിയവൾ’ രാഹുലിനെ ഒന്ന് നോക്കി.

​പക്ഷേ രാഹുൽ… അവൻ ഇതൊന്നും കാണാത്ത മട്ടിൽ, ആകാശത്തെ പറവകളെയും മരത്തിലെ ഇലകളെയും നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്.

പൊട്ടൻ കളിക്കുന്നതിന് ഒരു അവാർഡ് ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് ഇവന് കൊടുക്കണം.

​അവന്റെ ആ നിൽപ്പ് കണ്ട് അവൾക്കൊരു കള്ളച്ചിരി വന്നു. അവൾ കൈ ഒന്ന് അനക്കി…

​അടുത്ത നിമിഷം, എവിടെ നിന്നോ വന്ന ഒരു കാറ്റ് രാഹുലിനെ ഉന്തിത്തള്ളി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീക്കി. സ്വന്തം കാലുകൾ നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റാതെ അവൻ അവൾക്ക് മുന്നിൽ ചെന്ന് നിന്നു. ഗതിയില്ലാതെ അവൻ അവളുടെ കൂടെ സംസാരിക്കാൻ മാറിപ്പോയി

​ഇപ്പോൾ ഗ്രൗണ്ടിന്റെ രണ്ട് മൂലയിലായി അവർ നാല് പേരും സംസാരത്തിലാണ്.

​ഇതെല്ലാം കണ്ട് കിളി പോയ അവസ്ഥയിൽ ഞാനും റോസും കൃതികയും ആ പടികളിൽത്തന്നെ ഇരുന്നു. തലയ്ക്ക് മുകളിൽ വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്ന കിളികളെ എണ്ണാൻ പോലും പറ്റാത്ത അവസ്ഥ.

​ഞങ്ങളുടെ കിളി പോയ മുഖം കണ്ടിട്ടാവണം, നിധി പതുക്കെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

​”നിങ്ങൾ കരുതുന്ന പോലെയല്ല… അവരുടെ കൈയിലുള്ള ആ മോതിരങ്ങൾ… അതൊരു ശാപമാണ്, ഒപ്പം വലിയൊരു ശക്തിയും…”

​”അർജുൻ… അവന് ഒരു ആനയുടെ ശക്തിയാണ്. സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് ചിന്തിക്കാൻ പോലും പറ്റാത്ത അമാനുഷികമായ കായികബലം.”

​”പിന്നെ ഫൈസൽ… അവൻ ചെയ്യുന്നത് നിങ്ങൾ കണ്ടല്ലോ. ശരീരത്തിൽ പണ്ട് എപ്പോഴോ ഉണ്ടായ, ഉണങ്ങിപ്പോയ ചെറിയൊരു മുട്ടുസൂചി കൊണ്ടുള്ള പാട് മതി അവന്… അതിനെ പഴയതിനേക്കാൾ വലിയൊരു മുറിവാക്കി മാറ്റാനും, ആ മുറിവിന്റെ വേദന അതിന്റെ പൂർണ്ണതയിൽ തിരിച്ചു നൽകാനും അവന് സാധിക്കും. ചോര വാർന്നു കൊല്ലാൻ അവന് പുതിയൊരു മുറിവുണ്ടാക്കേണ്ട കാര്യം പോലുമില്ല.”