നിധിയുടെ കാവൽക്കാരൻ 8 [കാവൽക്കാരൻ] 983

ആ നീല വെളിച്ചത്തിൽ മുറിയിലെ വസ്തുക്കൾക്കെല്ലാം വല്ലാത്തൊരു വശ്യത തോന്നി.

​എന്റെ നോട്ടം ചെന്നെത്തിയത് വാതിലിലേക്കാണ്. അവിടെ, ആ വെളിച്ചത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഒരു സ്ത്രീരൂപം നിൽക്കുന്നു. വെളിച്ചത്തിന് എതിരായി നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട് മുഖം വ്യക്തമല്ല. കാറ്റിൽ അവളുടെ മുടിയിഴകൾ പാറിപ്പറക്കുന്നുണ്ട്.

​ഒരു നിമിഷം ശ്വാസം നിലച്ചുപോയി.

​ആ രൂപം മെല്ലെ, വളരെ സാവധാനം എന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നുടുത്തു. ഓരോ ചുവടുവയ്ക്കുമ്പോഴും ആ നിഴൽ മാറി രൂപം വ്യക്തമായി വരികയായിരുന്നു.

​നിധി…!

​ഞാൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി. ദിവാനിൽ നിന്നെഴുന്നേൽക്കാൻ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും ശരീരം അനങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കാത്തതുപോലെ.

​അവൾ വന്ന് എന്റെ അരികിൽ നിന്നു…

അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു ഭാവഭേദവുമില്ല. ആ കണ്ണുകൾ എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ ഉറ്റുനോക്കുകയാണ്. നിലാവെളിച്ചത്തിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

​ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ മൗനം തളം കെട്ടി നിന്നു.

​ഒന്നും മിണ്ടാതെ, അവൾ മെല്ലെ കുനിഞ്ഞു. ഒരാൾക്ക് മാത്രം കഷ്ടിച്ച് കിടക്കാൻ കഴിയുന്ന ആ ഇടുങ്ങിയ ദിവാൻ കോട്ടിലേക്ക് അവൾ എനിക്കൊപ്പം കയറിക്കിടന്നു.

​എന്റെ ശ്വാസതാളം തെറ്റി. ഇതൊരു സ്വപ്നമാണോ അതോ വല്ല വിഭ്രാന്തിയുമാണോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു പോയ നിമിഷം.

​പക്ഷേ, അടുത്ത നിമിഷം അവളുടെ ശരീരം എന്നോട് ചേർന്നു.

​സ്വപ്നമല്ലിത്…!

​അവളിൽ നിന്നും പ്രവഹിക്കുന്ന ശരീരത്തിന്റെ ചൂടും, എന്റെ നാസികയിലേക്ക് തുളച്ചു കയറുന്ന അവൾക്ക് മാത്രമുള്ള ആ പരിചിതമായ സുഗന്ധവും, എന്നോട് ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന അവളുടെ ശരീരത്തിന്റെ മൃദുലതയും എന്നെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു;