നിധിയുടെ കാവൽക്കാരൻ 8 [കാവൽക്കാരൻ] 983

​കണ്ണ് തുറന്നിരുന്നാൽ പോലും ഞാൻ ചിലത് കാണാൻ തുടങ്ങി. അഴുകിയ ശവശരീരങ്ങൾ, തലയില്ലാത്ത രൂപങ്ങൾ, വികൃതമായ മുഖങ്ങൾ… എന്റെ കട്ടിലിന് ചുറ്റും, മുറിയുടെ മൂലയിലും ഒക്കെ അവ എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് പോലെ. ഞാൻ പേടിച്ച് ആ മോതിരം ഊരിവെച്ചു.

എന്നിട്ടും…

എന്നിട്ടും ആ കാഴ്ചകൾ എന്നെ വിട്ടുപോയില്ല. മോതിരം അഴിച്ചുമാറ്റിയിട്ടും ആ ഗുഹയിലെ ഇരുട്ട് എന്റെ കണ്ണുകളിൽ ബാക്കിയാവുകയായിരുന്നു.

​പിന്നീട് കുറച്ചു ദിവസത്തേക്ക് കാര്യമായ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. ആ പേടിപ്പിക്കുന്ന കാഴ്ചകൾ കുറഞ്ഞു വന്നു. എല്ലാം ഒന്ന് ശാന്തമായി എന്ന് കരുതിയിരിക്കുമ്പോഴാണ്…

​ഒരു ദിവസം അച്ഛന്റെ അനിയത്തിയുടെ കോൾ വരുന്നത്.

​അവർക്ക് നാട്ടിൽ നിന്നും അവരുടെ മകനെയും ഒപ്പം അവന്റെ രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളെയും ഇങ്ങോട്ട് പഠിക്കാൻ അയക്കണം എന്ന്.

അവർക്ക് വേണ്ട സഹായങ്ങൾ ചെയ്തുകൊടുക്കണം എന്നതായിരുന്നു ആവശ്യം.

മൂന്നുപേരാണ് വരുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞു.

​ആ വന്ന മൂന്നുപേരിൽ ഒരാൾ…

​അത് നീ ആയിരുന്നു ദേവാ.

ഇപ്പോൾ എന്റെ മാറിൽ, എന്റെ ചൂടേറ്റ് കിടക്കുന്ന നീ…””””””””

​നിധി പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ കൈകൾ എന്നെ ഒന്നുകൂടി വരിഞ്ഞുമുറുക്കി.

കുറച്ചുനേരം ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ മൗനം മാത്രമായിരുന്നു….

“ദേവാ ഞാനും ആമിയും നിന്നേ കാണാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ഏകദേശം മൂന്ന് വർഷത്തിന് മുകളിലായി… ഈ കാലയളവിൽ ഞാനും ആമിയും സച്ചിനും രാഹുലും നീയുമൊക്കെ ഉൾപ്പടെ മൂന്ന് പ്രാവശ്യത്തിന് മുകളിൽ മരിച്ചിട്ടുണ്ട്….. പിന്നേ നിന്നോട് ദേഷ്യം കാണിക്കുന്നതൊക്കെ നിന്നോടുള്ള സ്നേഹംകൊണ്ടാ നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കുമോ എന്ന പേടിക്കൊണ്ടാ….”