പിന്നീട് കണ്ണുകൾ തുറക്കുമ്പോൾ പ്രകാശം പൂർണ്ണമായും മുറിയെ പുൽകിയിരുന്നു.
ആദ്യം നോക്കിയത് നിധി അടുത്തുണ്ടോ എന്നാണ്. അവളെ അവിടെയെങ്ങും കണ്ടില്ല.
മിക്കവാറും അവൾ കോളേജിൽ പോയിക്കാണും.
കുറച്ചുനേരം ദിവാനിൽത്തന്നെ ഇരുന്നു. രാത്രി നിധി പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളാണ് മനസ്സിൽ. ഒപ്പം ആമിയുടെ ഇന്നലത്തെ പെരുമാറ്റം കൂടിയാകുമ്പോൾ…
ഹോ, എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ഇതൊന്നും വിശ്വസിക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല.
ഞാൻ മൂന്നു തവണയിലധികം മരിക്കുക എന്നുവെച്ചാൽ എത്ര വേദന അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടാകും, പാവം ഞാൻ!
അവൾ പറയുന്നതെല്ലാം സത്യമാണെങ്കിൽ, ഇത്തവണയും മരിക്കേണ്ടിവരും. ആമിയെയും നിധിയെയും പതിയെ ഒഴിവാക്കാം. 😤
അതേ, അതാണ് നല്ലത്.
ഇന്ന് മുതൽ ഈ ദേവ ഒരു പുതിയ മനുഷ്യനാണ്. ഇനി ഇവിടുന്ന് പോവുന്നത് വരെ എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു പെണ്ണില്ല! 😤
കൃതികയെ കൂട്ടാൻ പോകാനുള്ളതുകൊണ്ട് പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ച് സമയം കളയാൻ നിന്നില്ല. വേഗം കുളിച്ച് റെഡിയായി.
ഇന്നലെ വിളിച്ചപ്പോൾ റോസ് ഇങ്ങോട്ട് ഒരു പതിനൊന്ന് മണിയാകുമ്പോഴേക്കും വരാമെന്നും, ഇവിടെ നിന്നും ഒരുമിച്ച് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പോകാമെന്നും സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു.
ഇനി താഴെപ്പോയി ഫുഡ് കഴിച്ചാൽ മാത്രം മതി.
ഞാൻ താഴോട്ടുപോയി.
പക്ഷേ ആരുടെയും സംസാരശബ്ദമോ അനക്കമോ കേൾക്കുന്നില്ല. മൊത്തത്തിൽ ഒരു ശാന്തത വീടുമുഴുവൻ തളംകെട്ടി നിൽക്കുന്നു.
”ആൻ്റീ…”
ഞാൻ നീട്ടി വിളിച്ചു.
