നിമിഷ ചേച്ചിയും ഞാനും [എസ്തഫാൻ] 1285

ചേച്ചിയാണ് പിന്നീട് എന്നോട് പറഞ്ഞത്….ചിലപ്പോ അധിക കാലം ഒന്നും ഇനി ഉണ്ടാവില്ലെന്നും ചേച്ചി കൂട്ടിച്ചേർത്തു…

അച്ചാചന് എന്തെങ്കിലും പറ്റിയാൽ ചേട്ടൻ വരും…ചേച്ചി നാട്ടിൽ പോകും…എല്ലാം അതോടെ കഴിയും…
ഒന്നും പറ്റല്ലെന്നു ഞാൻ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു…

അന്ന് വൈകുന്നേരം തന്നെ ഹോസ്‌പിറ്റലിൽ നിന്നും ഡിസ്ചാർജ് ആയി…പക്ഷെ അചാച്ചന് ഇനി എണീറ്റു നടക്കാൻ ഒന്നും പറ്റില്ലായിരുന്നു…ഒരു വശം തളർന്നു കിടന്നു പോയി…

ആച്ചാചൻ ഇനി റൂമിനു പുറത്തേക്ക് വരില്ല…അഭിയാണെങ്കിൽ ഗെയിമും ടിവിയും കൊണ്ടിരിക്കും…അല്ലെങ്കിലും അവന് ഒന്നും മനസിലാക്കാനുള്ള പ്രായവും ആയിട്ടില്ല….

പിന്നീട് അവിടുന്ന് അങ്ങോട്ട് ഞാനും ചേച്ചിയും ഭാര്യ ഭർത്താക്കന്മാരായി ജീവിക്കുകയായിരുന്നു…മനസ് കൊണ്ടും ശരീരം കൊണ്ടും…ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയ ഫ്രീഡം ശെരിക്കും അങ്ങു ആഘോഷിക്കുകയായിരുന്നു…

പലതരം പൊസിഷനിൽ അടുക്കളയിലും ബെഡ്റൂമിലും എന്തിനു ഹാളിൽ സോഫയിൽ വെച്ചു വരെ ഞങ്ങൾ കളിച്ചു….ചില ദിവസങ്ങളിൽ ചേച്ചി എന്റെ കൂടെ തന്നെ കിടന്നുറങ്ങുകയും ചെയ്തു…..!!!!!!

പക്ഷെ അതൊന്നും അധിക കാലം നീണ്ടു നിന്നില്ല…..

ആച്ചാചന് സുഖമില്ലാത്തത് കൊണ്ടു അച്ചാചന്റെ മോളു വരുന്നു…ചേട്ടന്റെ ഒരേയൊരു സിസ്റ്റർ…പേര് ബിന്ദു…45 വയസ്…ചേച്ചി ദുബായിൽ ടീച്ചർ ആയി ജോലി ചെയ്യുന്നു…ഇപ്പോ കൊറോണ ആയത് കാരണം ഓണ്‍ലൈൻ ആണ് ക്ലാസ് മുഴുവൻ…അതൊരു അവസരമായി എടുത്തു അച്ചാച്ചന്റെ അടുത്തു നിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു….

ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവ് മരിച്ചിട്ട് ഇപ്പൊ കുറച്ചു കാലമായി…ഒരു മോളുള്ളത്ത് അമേരിക്കയിൽ പഠിക്കുന്നു…

ആ ന്യൂസ് ചേച്ചിയിൽ നിന്നും കേട്ടത് ഒരു ഷോക്കോടെ ആയിരുന്നു…ബിന്ദു ചേച്ചി വന്നാൽ ഞാൻ റൂം മാറണം…

മുകളിൽ രണ്ടു റൂമുണ്ടെങ്കിലും ചേച്ചിയുടെ പ്രൈവസിയെ കരുതി എന്നെ രണ്ടു മാസത്തേക്ക് വേറെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റം എന്നു ചേട്ടൻ തീരുമാനിച്ചു….

ചേട്ടന്റെ ഫ്രണ്ടിന്റെ ഒരു വീടാണ്…അവരു വാടകക്ക് കൊടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു…മുൻപുണ്ടായിരുന്ന ഫാമിലി വെക്കേറ്റ് ചെയ്തു പോയി…

എന്റെ ചേച്ചിയുടെ വീടിന് അടുത്തു തന്നെയായിരുന്നു വാടക വീടും…ഏകദേശം ഒരു ഒന്നര കിലോ മീറ്റർ ദൂരം മാത്രം…

ബാച്ചിലേഴ്‌സിന് വാടക വീട് കൊടുക്കാത്ത ഒരു ഏരിയ ആയിരുന്നു.പിന്നെ ചേട്ടന്റെ റെക്കമണ്ടേഷനിൽ കിട്ടിയതാണ്…

ബിന്ദു ചേച്ചി വരുന്നതിനു തലേന്ന് ചേച്ചി ലീവ് എടുത്തു…പകലും രാത്രിയും ആയി നല്ലോണം കളിച്ചു..ഇപ്പോൾ പൂറിലടിയേക്കാൾ കൂടുതൽ വായിലെടുപ്പും പൂറു നക്കലും ആണ്…….ഇനി രണ്ടു മാസത്തേക്ക് ഒന്നും നടക്കാൻ ചാൻസ് ഇല്ലെന്നു ഓർത്തപ്പോൾ സങ്കടം തോന്നി….