നിമിഷ ചേച്ചിയും ഞാനും 6 [എസ്തഫാൻ] 539

ബിസിനസ് മീറ്റിംഗ് ഉണ്ട്..

“കുറച്ചു നേരം ബ്രെക്ക് എടുക്കാം കണ്ണാ..ഞാൻ ഇച്ചായനും മക്കൾക്കും ഫുഡ് എടുത്തു കൊടുക്കട്ടെ..”

“ശരി ചേച്ചീ..ഞാൻ എന്നാൽ പോയിട്ടു പിന്നെ വരാം..”

അതും പറഞ്ഞു ലാപ്ടോപ്പ് ലോക്ക് ചെയ്തു പുറത്തേക്കിറങ്ങി..ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഇടം കണ്ണിട്ടു സോഫിയുടെ ഒരു നോട്ടം ഉണ്ടായിരുന്നു..കാമവും പേടിയും ഇട കലർന്ന ഒരു നോട്ടം.

റൂമിലെത്തി ഫുഡ് ഉണ്ടാക്കി കഴിഞ്ഞു ബെന്നിയേട്ടൻ പോകുന്നതും നോക്കി ജനലിനു അടുത്തു ഇരുന്നു.നാലു മണിയായിക്കാണും അങ്ങേര് കാറുമെടുത്തു പുറത്തേക്ക് പോയി.അവിടുന്നു കുറച്ചു സമയം കൂടെ കഴിഞ്ഞാണ് ഞാൻ സോഫിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയത്.ഇറങ്ങിയ പാടെ കേറി പോവേണ്ടന്നു കരുതി.

സോഫിയും ഞാനും വർക്ക് തുടർന്നു, കുറച്ചു മുൻപ് ഇവിടെ ഒന്നും നടന്നിട്ടില്ല എന്ന മട്ടിലായിരുന്നു സോഫി.നടന്നതിനേ കുറിച്ചു ഒരക്ഷരം പറയുകയോ ചോദിക്കുകയോ ചെയ്‌തിട്ടില്ല ഇതു വരെ.ഒരു ഏഴു മാണിയായിക്കാണും സോഫി ലാപ് shut down ചെയ്തു എഴുനേറ്റു.

“ഇന്നിതു മതി,ഒരുപാട് വൈകിയില്ലേ.. ബാക്കി നാളെ നോകാം…നീ ഇരിക്ക്ട്ടോ,ചായ കുടിച്ചിട്ട് പോകാം” അതും പറഞ്ഞു സോഫിയ കിച്ചണിലേക്ക് പോയി ചെയ്യുമായി വന്നു.

മക്കൾസ് രണ്ടും ബെഡ്റൂമിൽ കട്ടിലിൽ കിടന്നു ഗെയിം കളിക്കുന്നു..

“എന്നാ പറയാൻ തുടങ്ങിക്കോ കണ്ണാ..”

“എന്തു പറയാനാ ചേച്ചി..”

“ആഹാ..മറന്നു പോയോ..നേരത്തെ നടന്നത് ഓർമ ഇല്ലേ..അതിൽ നീ തോറ്റു..വേഗം തുടങ്ങിക്കോ..നൂറ് പ്രാവശ്യം പറയേണ്ടതെല്ലേ..”

“തോൽക്കാനോ…അപ്പൊ ബെന്നിയേട്ടൻ വന്നതു കൊണ്ടു ഇടയ്ക്ക് വെച്ചു നിർത്തീതല്ലേ…”

“അയ്യട..അതു വരെ കുറെ സമയം കിട്ടിയില്ലേ..എന്നിട്ടു എന്തായി..”

പെട്ടെന്നാണ് കറന്റ് പോയത്.രണ്ടു മൂളൽ മൂളി ഇൻവേട്ടറും ഓഫായി.

“കർത്താവേ…ഇൻവർട്ടർ ഓഫായോ.. ആൽവി മെൽവി അവിടുന്നു എണീറ്റു നടക്കരുതെ…ഞാൻ വെളിച്ചം കൊണ്ടു വരും വരെ അവിടെ കിടന്നോ…ഫോണിലെ ലൈറ്റ് ഉണ്ടല്ലോ..”

അതും പറഞ്ഞു സോഫി ടേബിളിൽ വെച്ച മൊബൈൽ എടുക്കാൻ സോഫയിൽ നിന്നുമെണീറ്റു നടന്നു.എന്റെ കാലിൽ തട്ടി തടഞ്ഞു വീഴാൻ പോയ സോഫിയെ ഞാൻ പിടിച്ചു.സോഫിയുടെ വയറിലാണ് എന്റെ പിടുത്തം വീണത്.

“അഹ്..ഇപ്പൊ വീണൊടിഞ്ഞേനെ..”

അതും പറഞ്ഞു സോഫി എന്റെ അടുത്തു ഇരുന്നു.

“പവർ വന്നോട്ടെ ചേച്ചി…വേഗം വരുമായിരുക്കും..എണീറ്റു നടന്നു വീഴണ്ട..”

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ സോഫിയുടെ കൈ പിടിച്ചു.