നിനക്കാതെ 2 [Kevin] 372

എന്നല്ല ഞാൻ പറഞ്ഞത്… അവരുടെ കല്യാണം നമ്മുക്ക് നടത്തി കൊടുക്കാം…. അവരുടെ ഇഷ്ടവും അത് തന്നെയല്ലേ….? ഇതല്ലാതെ ഈ പ്രശ്നത്തിന് വേറെ ഒരു പരിഹാരം ഇല്ല….

അയ്യാൾ പതിയെ തല തിരിച്ചു അനിലയെ നോക്കി…… അവൾ ഇപ്പോഴും അമ്മയുടെ തോളിൽ കിടന്ന് കരയുകയാണ്……

“”നിങ്ങൾ എന്തെന്ന്വച്ചാ ചെയ്‌തോ….. ഇവള്ടെ കാര്യത്തിൽ ഞാൻ ഇനി ഇടപെടില്ല….. ഇവളെ എനിക്കിനി കാണേം വേണ്ട……വിളിച്ചോണ്ട് പൊ അവളെ…. “””

“””ചേട്ടൻ അങ്ങനെ പറയരുത് ചേട്ടൻ വന്ന് കൈ പിടിച്ചു തരാതെ അവൾ ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിക്കില്ല…….നമ്മുടെ കുട്ട്യോൾ അല്ലെ…… അവരുടെ ഇഷ്ടം നടത്തി കൊടുക്കണ്ടേ..”””?

“””ഞാൻ വരാം വെറും ഒരു കാഴ്ചക്കാരനായി മാത്രം…… എന്തൊക്കെയായാലും ഞാൻ പൊന്നുപോലെ വളർത്തിക്കൊണ്ട് വന്നതല്ലേ…… പിന്നെ ഇവൾ ഇനി ഈ വീടിന്റെ പടി കേറരുത്…… ഈ വീടിന്റെയല്ല എന്റെ മുൻപിൽ പോലും ഇവളേം ഇവനേം കണ്ടുപോകരുത്….. ഇനി നിങ്ങൾക് പോകാം…. “”””

അയ്യാൾ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആ കണ്ണ് നിറഞ്ഞത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു….. അയാളേം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല……അനിലയുടെ ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ അവളുടെ അമ്മ മരിച്ചതാ….. അതിന്റെ വിഷമം അവരെ അറിയിക്കാതെ പൊന്ന് പോലെ തന്നെയാ ഇവരെ രണ്ട് പേരെയും അയ്യാൾ നോക്കിയത്…..അവൾക്കും അച്ഛനെ പറ്റി പറയാൻ നൂർ നാവാ…….

അയ്യാൾ അതും പറഞ്ഞു വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി…… ഉള്ളിൽ അഖില വാപൊത്തി കരയുകയായിരുന്നു…..

“””അച്ഛാ…. ചേച്ചി……… “”””

“”””ചേച്ചിയോ…..ഏത് ചേച്ചി നിനക്ക് ചേച്ചി ഇല്ല…… നിനക്ക് അച്ഛൻ മാത്രം ഉള്ളു… നിന്റെ ചേച്ചി മരിച്ചു പോയി….”””
അതുംപറഞ്ഞുകൊണ്ട് അയ്യാൾ വാതിൽ കൊട്ടി അടച്ചു……

അത് കേട്ടതും അനില അമ്മയെ കേറ്റി പിടിച്ചു ഏങ്ങലടിച്ചു കരയുന്നത് നിസ്സഹായാവസ്ഥയോടെ നോക്കി നിൽക്കാനേ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞൊള്ളു….

“”””ടാ ചെന്ന് വണ്ടിയിൽ കെറ്….. ലക്ഷ്മി മോളേം കൊണ്ട് വണ്ടിയിൽ കെറ്…. “””

അമ്മ അവളുടെ ഒപ്പം ബാക്ക് സീറ്റിൽ ഇരുന്നു…. ഞാൻ അച്ഛന്റെ ഒപ്പം മുൻപിലും…… അവളെ അമ്മ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്….. പക്ഷെ അവളുടെ കരച്ചിലടക്കാൻ അമ്മക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല…..

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങൾ വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി…… അനു ഞങ്ങളെ പ്രതീക്ഷിച്ചു വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് നിൽപ്പുണ്ട്…….