ആ മുറ്റത്ത് കാല് കുത്തരുതെന്നാ എന്നോട് പറഞ്ഞത്… “..
“” ഇല്ല… ഉപദേശം കൊണ്ടൊന്നും ഇനി കാര്യമില്ല…
എന്നെ ഉപദ്രവിച്ചോട്ടെ… പക്ഷേ,എന്റെ മക്കൾക്ക് വയറ് നിറയെ ആഹാരം കൊടുക്കാൻ എനിക്കൊരു മാർഗം വേണം… അതിനാ ഞാൻ നിങ്ങളേ കാണാൻ വന്നത്…””..
താനൊരു കുരുക്കിൽ വന്ന് ചാടിയോ എന്ന് സുധിക്കൊരു സംശയം തോന്നി..
താനിവരെ എങ്ങിനെ സഹായിക്കാനാണ്…
പത്തോ ആയിരമോ കൊടുത്താൽ ഇവരുടെ പ്രശ്നം തീരുമോ..?.
“” ചേച്ചീ… ഞാനെന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്…..?”..
“” അത്… എനിക്ക്… ഇവിടെ… തോട്ടത്തിലോ… കോഴി ഫാമിലോ..എന്തേലും… പണി…?”..
മടിച്ച് മടിച്ചാണ് ശാലിനി ചോദിച്ചത്.. ഇത് വരെ ഒരു പണിക്ക് പോയിട്ടില്ല..
എന്ത് പണിയാണ് തനിക്ക് ചെയ്യാൻകഴിയുക എന്നറിയില്ല..എങ്ങിനെയാണ് ഒരാളോട് പണി ചോദിക്കുക എന്നും അറിയില്ല..
എങ്കിലും തനിക്കെന്തെങ്കിലും പണി കിട്ടിയേ തീരൂ…
മക്കളുടെ വിശന്നൊട്ടിയ വയർ ഇനി കാണാൻ വയ്യ…
സുധിയൊന്ന് നിശ്വസിച്ചു..
“” ചേച്ചിക്ക് എന്തൊക്കെ പണി അറിയാം..?”..
ചിരിച്ച് കൊണ്ട് സുധി ചോദിച്ചു..
മക്കളുടെ വിശപ്പ് മാറ്റാൻ ഒരു പണിയന്വോഷിക്കുന്ന നിസഹായയായ ഒരമ്മയെയാണവൻ മുന്നിൽ കണ്ടത്..
“” പണി… ഏത് പണിയും… ഞാൻ.. ചെയ്തോളാം… “..
ശാലിനി പതിയെ പറഞ്ഞു.
“” ഇന്ന് തന്നെ പണിക്ക് കയറുന്നോ, അതോ നാളെ മുതൽ മതിയോ…?”..
അത് കേട്ട് ശാലിനി കണ്ണീർ നിറഞ്ഞ് തുളുമ്പുന്ന കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് സുധിയെ നോക്കി..
Oru nishida kadha ezhuthikoode