നിറമുള്ള കനവുകൾ [സ്പൾബർ] 660

“ ഹലോ… എന്റെ സുന്ദരിക്കുട്ടീടെ സങ്കടമൊക്കെ തീർന്നില്ലേ… ?”

അപ്പുറത്തൂന്ന് ശിവന്റെ പ്രേമത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ സ്വരം കാതിൽ പതിച്ചപ്പോൾ പ്രിയ പൂത്തുലഞ്ഞു പോയി. സന്തോഷം കൊണ്ട് കോരിത്തരിച്ചു കൊണ്ടവളൊന്ന് പുളഞ്ഞു.
നാണത്തോടെയവൾ ചുറ്റുമൊന്ന് നോക്കി. ആരുമില്ല… അല്ലെങ്കിലും ലേഡീസായി ഇവിടെ താൻമാത്രമേ ഉള്ളൂ..
വളരെ പതിയെ കാറ്റിന്റെ മർമരം പോലെ, ഇണക്കിളിയുടെ കൊഞ്ചൽ പോലെ പ്രിയ വിളിച്ചു.

“ശിവേട്ടാ….. “

“ നീ ഡ്യൂട്ടിയിലാണോടീ… “

“” അല്ല ശിവേട്ടാ.. ലഞ്ച്ടൈമാ…”

“ എന്നിട്ട് കഴിച്ചോടീ നീ… ?’

അവന്റെ സംസാരത്തിൽ ഇപ്പോൾ വലിയ കുറുകലൊന്നും പ്രിയക്ക് തോന്നിയില്ല. എങ്കിലും അവൾ കുറുകി.

“ ഇല്ലേട്ടാ… കഴിക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല.. “”

“ അതെന്തു പറ്റിയെടീ… വിശപ്പില്ലേ…?””

ഇവനെന്തിനാണിങ്ങിനെ കലിപ്പോടെ സംസാരിക്കുന്നത്…? കുറച്ച് സ്നേഹത്തോടെ ചോദിച്ചൂടെ എന്ന് പ്രിയക്ക് തോന്നി.എങ്കിലും ആ ശൈലി പ്രിയക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു.
താനവനോട് സ്നേഹത്തോടെയേ സംസാരിക്കൂ…

“ കഴിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലേട്ടാ… എനിക്ക്.. എനിക്ക്… “

പ്രിയ എന്തോ പറയാൻ കഴിയാതെ ഒന്ന് വിക്കി.

“ അതെന്താടീ.. കഴിക്കാൻ പറ്റാത്തത്.. കറിക്കൊന്നും ടേസ്റ്റില്ലേ… “

ഇതെന്ത് മുരടനാണീശ്വരാ… ഇതിനെ എങ്ങിനെ എങ്ങിനെ പ്രേമിക്കാനാ…

“” അതല്ല… എനിക്ക്… എനിക്ക് ശിവേട്ടനെ കാണണം…”

“ ഇന്ന് രാവിലെ നമ്മൾ കണ്ടതല്ലേടീ പൂറീ…ഇനി നാളെ കാണാം.. “

ഹൂ… അവൻ തെറി വിളി തുടങ്ങി.. ഇത്തരം വാക്കുകളൊക്കെ അറപ്പോടെയാണ് താൻ ഇതുവരെ കേട്ടിരുന്നത്… പക്ഷേ.. ശിവേട്ടൻ പറയുമ്പോൾ എന്തോ… എന്തോ ഒരു തരിപ്പ്… വീണ്ടും വീണ്ടും കേൾക്കാനൊരു കൊതി..