നിർമല 2 [SAINU] 677

അമ്മയുടെ സന്തോഷംകണ്ടപ്പോൾ മീനു മോൾക്കും വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി.

ഞാൻ വിളിച്ചോട്ടെ അമ്മേ.

ആർക്കു.

അങ്കിളിനു.

വേണ്ട വേണ്ട ഇപ്പൊ ഒന്നും വിളിക്കേണ്ട.
അങ്കിൾ അവിടുത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു വരട്ടെ എന്നിട്ട് സമാധാനമായി നമുക്കു സംസാരികം അതുവരെ.മോള് അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു സന്തോഷിച്ചോ എന്നുപറഞ്ഞോണ്ടി നിർമല മോളെ വരിഞ്ഞു കൊണ്ട് ബെഡിലേക്ക് കിടത്തി.

അവളുടെ ദേഹവും മനസും ഒരുപോലെ അവന് വേണ്ടി ദാഹിക്കുന്നപോലെ തോന്നി.

പൂവിൽ നിന്നും ഒലിക്കുന്ന തേനിന്നു ഒരു കണക്കുമില്ലായിരുന്നു.

ഇത്രയും കാലം അടക്കി വെച്ചതെല്ലാം ഒരുമിച്ചൊഴുകുന്നപോലെ തോന്നി അവള്ക്ക്.

റൂമിലെ അറ്റാച്ഡ് ബാത്‌റൂമിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ ഒന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

ഇനി തന്റെ കൊച്ച് നിർമലക്കും ഒരവകാശിയായി..

അവന്റെ മുന്നിൽ ചിറകു വിരിയിച്ചു നില്കാൻ അവളുടെ പൂവിതളുകൾ വിടർന്നു വരുന്നത് പൊലെ തോന്നി.

ഹ്മ്മ് അടങ്ങി നിൽക് പെണ്ണെ.ഞാനുണ്ടല്ലോ എന്ന് കൊഞ്ചലോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന അവളുടെ ചിന്തയിൽ ഒരുനിമിഷം അതാഗ്രഹിച്ചു പോയി.

വിരലുകൾ കയറി ഇറങ്ങുന്ന സുഖ നിമിഷങ്ങളിൽ അവളുടെ മനസ്സിൽ ശ്രീ ശ്രീ ശ്രീ എന്റേതാണ് എനിക്ക് മാത്രം അവകാശപ്പെട്ടതാണ് എന്ന് ഉച്ചരിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു.

കാമം അല്ല മറിച്ചു അവനോടുള്ള കൊതികൊണ്ട പെണ്ണെ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നിർമല വിരലുകൾ കയറ്റിയിറക്കി.

ദേഹം വിറച്ചു പോയ നിമിഷങ്ങൾ.
ഓരോ ചലനവും പൂവിനെ തളിരണിയിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

കുറെ നാളുകൾക്കു ശേഷം അന്നാദ്യമായി അവളുടെ പൂവ് പാലിൽ കുളിച്ചു തിളങ്ങി നിൽക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ട് അവള്ക്ക് നാണം വന്നു.