നിരുപമ 5 [Manjusha Manoj] 54

​ജിത്തു അവളെ പിടിച്ചു തിരിച്ചു നിർത്തി. അവളുടെ ഫ്രോക്കിന് മുകളിലൂടെ വയറിൽ കൈ വെച്ചു.

ജിത്തു: “നീ ഈ ഫ്രോക്ക് ഇട്ടപ്പോൾ എന്ത് ഭംഗിയാടി… കോളേജിൽ പോകുന്ന പിള്ളേരെ പോലെ…”

​അവൻ അവളെ തന്നോട് ചേർത്തു നിർത്തി. അവന്റെ നഗ്നമായ ശരീരം അവളുടെ പിന്നിൽ അമർന്നു. അവൻ അവളെ പിന്നിലൂടെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവന്റെ കൈകൾ ഫ്രോക്കിന് മുകളിലൂടെ അവളുടെ മുലകളെ പിടിച്ചു.

​ജിത്തു: “അടിയിൽ ഒന്നും ഇട്ടിട്ടില്ല അല്ലെ?”

നിരുപമ: “ഇല്ല… എന്തിനാ വെറുതെ…”

​അവൻ ചിരിച്ചു. അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ മുലകളെ മൃദുവായി ഞെക്കി. ഫ്രോക്കിന്റെ നേർത്ത തുണിയിലൂടെ മുലക്കണ്ണുകൾ എഴുന്നു നിൽക്കുന്നത് അവന്റെ കൈകളിൽ തട്ടി.

​ജിത്തുവിന്റെ ലിംഗം വീണ്ടും ഉണർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവൻ അത് അവളുടെ ചന്തികൾക്കിടയിൽ അമർത്തി. ഫ്രോക്കിന് മുകളിലൂടെ ആണെങ്കിലും അവന്റെ ലിംഗത്തിന്റെ ചൂട് അവളുടെ ചന്തികളിൽ അറിഞ്ഞു.

​ജിത്തു: “ഈ ചന്തികൾ… ഇത് കാണുമ്പോഴാ എനിക്ക് കൺട്രോൾ പോകുന്നത്. നല്ല വിരിഞ്ഞ സാധനം. ഇതിൽ ഇങ്ങനെ ഉരസുമ്പോൾ എന്ത് സുഖമാണെന്നോ…”

​അവൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ പിന്നിൽ നിന്നും ഉമ്മ വെച്ചു. നിരുപമ കറി ഇളക്കുന്നതിനിടയിൽ സുഖം കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ അടച്ചു.

നിരുപമ: “ജിത്തു… വിട്… കറി കരിഞ്ഞു പോകും…”
​ജിത്തു: “പോകട്ടെ… നമുക്ക് വേറെ കറി ഉണ്ടാക്കാം…”

​അവൻ അവളുടെ ഫ്രോക്ക് മെല്ലെ പൊക്കി. നഗ്നമായ ചന്തികളിൽ അവൻ കൈകൾ കൊണ്ട് തഴുകി.

ജിത്തു: “ഇനി എന്നും ഇങ്ങനെ മതി… നീ തുണി ഉടുക്കണ്ട. ഞാൻ തുണി ഉടുക്കില്ല. നമ്മൾ ആദിമ മനുഷ്യരെപ്പോലെ ജീവിക്കും.”
​————————-
​അവർ പ്രാതൽ കഴിക്കാൻ ഇരുന്നു. ജിത്തു നഗ്നനായി തന്നെ കസേരയിൽ ഇരുന്നു. നിരുപമ അവന്റെ എതിർവശത്തും. അവൾ അവന് പാത്രത്തിൽ ഉപ്പുമാവ് വിളമ്പി കൊടുത്തു.
​ജിത്തു കൈ കൊണ്ട് വാരി കഴിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ നിരുപമ തടുത്തു.

The Author

3 Comments

Add a Comment
  1. ലച്ചു, ആയി ഒരു കളി ഉണ്ടക്കോ

  2. ❤️❤️adipoli porate

  3. സാവിത്രി

    ഇത്രേ ഉള്ളൂ. ഇതിലപ്പുറം ഒന്നും വരാനില്ല. കേരളത്തിലല്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ നാട്ടിൻപുറത്തെ നാട്ടുക്കൂട്ടം അവരെ അവരുടെ പ്രാകൃത ശിക്ഷകൾക്ക് വിധേയരാക്കി നാട്ടിൽ നിന്നുതന്നെ ആട്ടിയോടിച്ചേനെ.

    നാണക്കേടെന്ന് നാം തന്നെ കരുതിയാൽ പിന്നെ പിടിച്ചു നില്ക്കാൻ പാടാണ്. ഇവിടെ അവൻ തെമ്മാടിയായത് കൊണ്ടുതന്നെയാണ് അവളെ വളച്ചത്. എന്നാൽ പ്രണയം അവരെ അടിമുടി മാറ്റി. വിമോചിതയായ സ്‌ത്രീയാണിന്നവൾ. സാമ്പത്തിക സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലാത്ത ലക്ഷക്കണക്കിന് സ്ത്രീകൾ ഇന്നും വിധിയെ പഴിച്ച് അടുക്കളകളിൽ ചടഞ്ഞ് കൂടുന്നു. ഒരിക്കലും പൂവണിയാത്ത മോഹങ്ങളുമായി മരിച്ചു ജീവിക്കുന്നു. അതേ സമയം സ്വന്തം മക്കളെയും ഇത്തരമൊരു ജീവിതത്തിനു തന്നെ തയ്യാറെടുപ്പിക്കുന്നു. എന്തൊരു ഐറണി അല്ലേ.

    ന്നൊംതരം എഴുത്ത്.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *