നിഷ എന്റെ അമ്മ 18 [സിദ്ധാർഥ്] 1196

ശനിയാഴ്ച വൈകിട്ട് 4ന് ആണ് ട്രെയിൻ. ഞങ്ങൾ ഒരു 3.30 ആയപ്പോഴേക്കും എറണാകുളം റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി. എന്നെ യാത്രയാകാൻ അമ്മയും മുത്തച്ചനും അമ്മുമ്മയും വന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് സഞ്ജുവും അക്ഷയ് യും അവരുടെ അമ്മമാരും വന്നു. ലീവ് കഴിഞ്ഞ് പോവുന്ന ഭർത്താവിനെ യാത്രയാകാൻ നിക്കുന്ന ഭാര്യയെ പോലെ ആണ് അമ്മയുടെ നിപ്പ്. മുഖമാകെ മൂടിയ പോലെ. അമ്മയുടെ ഈ മുഖം ഞാൻ അവസാനം ആയി കണ്ടത് അച്ഛൻ ആദ്യമായി ദുബായ്ക്ക് പോവാൻ എയർപോർട്ടിൽ യാത്രയാകാൻ നിക്കുമ്പോഴാണ്. കുറച്ചു നേരം ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും സംസാരിച്ചു നിന്നു. പോവാൻ നേരം ആയപ്പോ എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് ട്രെയിനിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. ഞാൻ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു. അമ്മ എന്നെ അമർത്തി കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു. അത്ര നേരം അടക്കി പിടിച്ചത് ആ സമയം പുറത്തു വന്നു.ആ കണ്ണീരിൽ എന്നോട് ഉള്ള കറ കളഞ്ഞ സ്നേഹം മാത്രം ആയിരുന്നു.

“അയ്യേ ഇത് എന്താ ഇത് പിള്ളേരെ പോലെ, കരയാ… കണ്ണ് തുടച്ചേ…”ഞാൻ അമ്മയുടെ കണ്ണുനീർ വിരലുകൾ തുടച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു.അമ്മ ചുരിതാർ ഷാൾ വച്ച് കണ്ണീർ തുടച്ചു.

“അവിടെ എത്തിട്ട് എന്നും വിളിക്കണേ, അതോ അവിടെ എത്തി കഴിഞ്ഞ് നീ എന്നെ മറക്കോ…?”

“മറക്കേ… എന്റെ അമ്മക്കുട്ടിയെ ഞാൻ മറക്കും എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ….നമ്മുക്ക് പറ്റുന്ന പോലെ എന്നും വീഡിയോ കാൾ ചെയ്യാം.. പിന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞ മറ്റേ കാര്യം ഒക്കെ ഓർമ ഉണ്ടല്ലോ…”

“ഹ്മ്മ്….എല്ലാം ഓർമ്മ ഉണ്ട്… അവിടെ ചെന്ന് വേറെ പരിപാടിക്ക് ഒന്നും പോവാതെ നല്ലകുട്ടിയായി പഠിക്കണം കേട്ടോ… എന്നിട്ട് നീ പറഞ്ഞപോലെ നമ്മൾ…..”