നിശാഗന്ധി [വേടൻ] 390

“” ഇനി…നിനക്ക് രക്ഷപെടാൻ… “” അവൻ പേടിച്ചു വിറച്ചു മുഖമുയർത്തി

“” സാർ.. കൊല്ലരുത്… ഞാൻ പൊക്കോളാം… “”

അവൻ സിദ്ധുവിന്റെ കാലിൽ വീണു, ഉടനെ അവന് മുന്നിലേക്ക് സിദ്ധുവും ഇരുന്നു

“” മ്മ്… ഓക്കേ ഞാൻ നിന്നെ വെറുതെ വിടാം… പക്ഷെ… രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ നീ ചെയ്യണ്ട വരും… “”

“”ഞാൻ…. ഞാനെന്ത് വേണമെകിലും ചെയ്യാം സാർ… ന്നെ വെറുതെ വിടണം…'”

സിദ്ധു അവന്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ചു, അവൻ പേടിയോടെ ആ കയ്യിലേക്ക് നോക്കി,

“” ഒന്നാമത്തെ കാര്യം… നീയാ നിൽക്കുന്ന രണ്ട് പേരെ കണ്ടാ… ആ അവരെ നീ ഇവിടെ കണ്ടിട്ടേ… ഇല്ല.. ഓക്കേ.. “”

അവൻ ഞങ്ങളെയൊന്ന് നോക്കി അവന് നേരെ തലയനക്കി.. അപ്പോളും അവൻ കിടന്ന് വിറക്കുകയായിരുന്നു

“” രണ്ട്… ഈ ബോഡി എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഒരു തെളിവ് പോലുമില്ലാതെ ഇവിടുന്ന് മാറ്റണം..
അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ നിന്നെ ഞാൻ വെറുതെ വിടാം… ന്താ..

ഓക്കേ ആണെങ്കിൽ പണി തുടങ്ങിക്കോ… പെട്ടന്ന് പെട്ടന്ന്… സമയില്ല…””

മറുപടി അവൻ ഒന്ന് തലയനക്കി ക്കൊണ്ട് വന്ന പെട്ടിയിൽ നിന്നും എന്തൊക്കെയോ എടുത്ത് പണി തുടങ്ങി.. സിദ്ധു നേരെ അകത്തേക്ക് കയറി,

അവൻ ബാഗിൽ നിന്നും ഒരു മെഷീൻ വാൾ കയ്യിൽ എടുത്തു,
ഒരു മനുഷ്യന്റെ ശരീരം പച്ചക്ക് മുറിക്കുന്നത് ആ മരവിച്ച അവസ്ഥയിൽ കണ്ട് നിക്കണമല്ലോ ന്നുള്ള ബോധം തലക്ക് വീണപ്പോ ഞാൻ അകത്തേക്ക് ഓടി, അപ്പോളേക്കും സിദ്ധു വെളിയിലേക്ക് വന്നു അപർണ്ണയെയും അകത്തേക്ക് ക്കൊണ്ട് പോയി. അവൾ ആൾറെഡി മരിച്ചിരുന്നു… അതുപോലെ വിളറി വെളുത്ത് ആ പാവം..
ശർദിച്ചു നിന്ന ന്നെയും വിളിച്ചു നേരെ അവൻ അപർണ്ണ ക്കൊപ്പം ചെന്നു. ഞങ്ങളുടെ രണ്ടാളുടെയും കയ്യിൽ ഓരോ ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളം വെച്ചു തന്നു.. ഞങ്ങൾ മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി