നിഷിദ്ധ പരമ്പര 1 [കുഞ്ചക്കൻ] 757

രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് കിടക്കാൻ ആയപ്പോ ഞാൻ അമ്മയുടെ മുറിയിൽ പോയി കിടന്നു. 

ഭക്ഷണം കഴിച്ച പാത്രങ്ങൾ ഒക്കെ കഴുകി വെച്ച് കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മയും റൂമിലേക്ക് വന്നു. അമ്മ കട്ടിലിൽ ഇരുന്ന് മുടിയൊക്കെ ഒതുക്കി കെട്ടി വെച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു. 

ഹാവൂ.. അങ്ങനെ അതങ്ങ് കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ രാത്രി ഉറക്കം ഒഴിച്ച് നിൽക്കേണ്ടി വരും എന്ന് കരുതി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. 

എന്താ…? ഞാൻ ചോദിച്ചു. 

ഒന്നുല്ല. അമ്മു നമ്മളെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കും എന്ന് കരുതി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. ആ കാര്യം പറഞ്ഞതാ.. 

ആ അത് ശെരിയാ.. ഞാൻ പറഞ്ഞു.

മ്മ്‌… അമ്മയൊന്ന് മൂളിയിട്ട് കേറി കിടന്നു. 

ഞങ്ങൾ രണ്ട് പേരും പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ മേലോട്ട് നോക്കി മലർന്ന് അങ്ങനെ കിടന്നു. 

ഒരു നാലടി കട്ടിലിൽ ആണ് ഞങ്ങൾ കിടക്കുന്നത്. രണ്ട്‌ പേർക്ക്‌ പരസ്പരം തൊടാതെ കിടക്കാൻമാത്രം വലിപ്പം ഈ കട്ടിലിനില്ല. പക്ഷെ ഞങ്ങൾക്ക് അത് കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ല ട്ടോ… കാരണം ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും പരസ്പ്പരം മുറുക്കി കെട്ടി പിടിച്ചാണ് ഉറങ്ങാറുള്ളൂ..

അമ്മേ.. ഞങ്ങളുടെ ഇടയിലെ നിശബ്ദത ബേദിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ വിളിച്ചു.

മ്മ്‌.. അമ്മ എന്റെ വിളി കേട്ടതായിട്ട് ഒന്ന് മൂളി.

നമ്മൾ ഇപ്പൊ ഇങ്ങോട്ട് വന്നിട്ട് എത്ര കാലമായി. അമ്മ ഒരിക്കൽ പോലും തിരിച്ചു പോണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ… അതെന്താ…?

അമ്മ എന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞ് ചരിഞ്ഞ് കിടന്നു കൊണ്ട് ശാന്തമായി പറഞ്ഞു.

എനിക്ക് ഈ ഭൂമിയിൽ ഇനി സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ ആകെ ഉള്ളത് നീ മാത്രമാണ്. നീ എന്റെ കൂടെ ഉള്ളപ്പോൾ ഞാൻ പിന്നെ എന്തിനാണ് തിരിച്ചു പോണം എന്ന് പറയുന്നത്‌..

അമ്മ എവിടെ പോയാലും ഞാൻ അമ്മയുടെ കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടാവില്ലേ… ഞാൻ ചോദിച്ചത് നമ്മൾ കുറെ കാലം ജീവിച്ചത് ആളും ബഹളവും ഒക്കെ ഉള്ള ചുറ്റുപാടിൽ അല്ലായിരുന്നോ. അതല്ലേ നമ്മുടെ നാട് അങ്ങോട്ട് ഇനി പോകണം എന്ന് ആഗ്രഹമില്ലെ എന്നാണ്.