നിഷിദ്ധ പരമ്പര 2 [കുഞ്ചക്കൻ] 659

ഞാൻ അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു. അമ്മയുടെ മനസ് ഇത്ര കല്ലാണെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല.

എന്നിട്ട് ഞാൻ അമ്മയുടെ കൈ വിടുവിച്ച് അച്ഛന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. അപ്പൊ അമ്മ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. നിന്റെ തന്ത ഇത്ര നാളും നമ്മളെ ചതിക്കുകയായിരുന്നു. എന്നെയോ നിന്നായോ അയാൾ ഒരിക്കലും സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല. ഇപ്പൊ പോവാൻ വേറെ ഇടമില്ലാതെ ഇങ്ങോട്ട് വന്നതാണ്… ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് അമ്മ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഓടി ഞങ്ങൾ കിടക്കുന്ന മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു.

അമ്മ പറഞ്ഞത് ഞാൻ കേട്ടു എങ്കിലും പെട്ടന്ന് എനിക്ക് അത് മനസിലാക്കാൻ കഴിയാതെ ഞാൻ ഉമ്മറത്തേക്ക് തന്നെ നടന്നു.

അപ്പോയേക്കും അച്ഛൻ നടന്ന് കുറച്ച് അകലെ എത്തിയിരുന്നു. ഞാൻ അച്ഛൻ പോകുന്നതും നോക്കി അങ്ങനെ നിന്നു അപ്പോഴാണ് അമ്മ പറഞ്ഞതിനെ പറ്റി ഓർത്തത്.

അതിന്റെ അർത്ഥം ഞാൻ മനസിലാക്കിയത് ഇങ്ങനെയാണ്.

“”അച്ഛൻ ഇവിടന്ന് പോയി വേറെ പെണ്ണും കുട്ടിയും ഒക്കെ ആയി ജീവിച്ചു. അവസാനം അവർക്ക് മതിയായപ്പോ അച്ഛനെ അവർ തഴഞ്ഞു. പിന്നെ പോവാൻ വേറെ ഇടമൊന്നും ഇല്ലാതെ വീണ്ടും ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ ഒരു ഉളുപ്പുമില്ലാതെ വന്നു.””

ഓഹ് അച്ഛൻ ഇത്ര അധഃപതിച്ചു പോയല്ലോ… ചെ.. ഈ മനുഷ്യന് വേണ്ടിയാണോ ഞാൻ കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് ആണെങ്കിലും പാവം അമ്മയെ..

ദൈവമേ അമ്മ…

അപ്പോഴാണ് അമ്മ സങ്കടപ്പെട്ട് മുറിയിലേക്ക് ഓടിയതിനെ പറ്റി ഞാൻ ഓർത്തത്..

പിന്നെ ഞാൻ അമ്മാ ന്നും വിളിച്ച് ഒറ്റ ഓട്ടമായിരുന്നു… അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക്…

അമ്മാ വാതിൽ തുറക്ക്… എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ വാതിലിൽ തുടർച്ചയായി തല്ലിക്കൊണ്ടിരുന്നു..

അമ്മാ പ്ലീസ്… ഞാൻ അറിയാതെ പറഞ്ഞതാണ്.. ഇനി ഒരിക്കലും അങ്ങനെ പറയില്ല… അമ്മാ വാതിൽ തുറക്ക്… പ്ലീസ് അമ്മാ…

എത്രയായിട്ടും അമ്മ വാതിൽ തുറക്കുകയോ.. എന്തെങ്കിലും പറയുകയോ ചെയ്തില്ല..

എനിക്ക് പേടിയും സങ്കടവും വന്ന് എന്റെ ശബ്ദം വളരെ നേർത്ത് പോയിരുന്നു.

അവസാനം ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു.

അമ്മ ഇപ്പൊ വാതിൽ തുറന്നില്ലെങ്കിൽ ഇനി ഒരിക്കലും അമ്മയ്ക്ക് എന്നെ കാണാൻ കഴിയില്ല… ഞാൻ ഉറപ്പായും ചത്ത്‌ കളയും. അതും പറഞ്ഞ് ഞാൻ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നിലത്ത്‌ മുട്ട് കുത്തിയിരുന്നു.