നിഷിദ്ധസംഗമം 2 [Danilo] 985

 

ശാരതയുടെ കണ്ണിൽനിന്നും ആ കാഴ്ച മായുന്നില്ല.

 

ഹൌ.. ന്താ ഞാൻ ആ കണ്ടേ, തൊലി പിഴുത നിയന്ത്രക്ക കണക്കിന് വലുപ്പം. ഈ ചെറിയ കാലയളവിനുള്ളിൽ ഉണ്ണിക്കുഞ്ഞിന്റെ മണി ഇത്രക്കങ്ങു വളർന്നോ. ന്റെ ആയില്യംശ്ശേരി അമ്മേ, ഇത്രയും ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്യ. തമ്പുരാട്ടിയുടെ കുടല് മാലവരെ പുറത്തുവന്നുകാണും.- ശാരത മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉണ്ണി മുണ്ടുടുത്തോയെന്നു ഇടങ്കണ്ണിട്ടു നോക്കി. ഉണ്ണി മുണ്ടുടുത്തു നില്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ, ശാരതയ്ക്ക് അല്പം ആശ്വാസമായി.

 

ശാരത – ന്താ കുഞ്ഞേ, മുത്തശ്ശി ഉറക്കവാണോ?

 

ഉണ്ണി – അതെ ശാരതാമേ… നല്ല ഉറക്കമാ. അതാ ഞാൻ ഉണർത്തിഞ്ഞേ..

 

ശാരത – വയ്യായ്ക ഒന്നും ഇല്യാലോ ലെ?

അത് ചോധിച്ചപോൾ ശാരതയുടെ മുഖത്തു ഒരു ചിരി പടർന്നു.

 

ഉണ്ണി അതുകണ്ടു ഒന്ന് പരുങ്ങി.

ഉണ്ണി – ഹേയ്.. അങ്ങനൊന്നും ഇല്യ, രാവിലെ എന്തോ അസുഖം ഉണ്ടായിരുന്നു.

 

ശാരത – ഉവ്വോ, എന്നിട്ട്?

 

ഉണ്ണി – അത്.. അത്..

 

ഉണ്ണിയുടെ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു. ശാരത അതുകേട്ടു വീണ്ടും ചിരിച്ചു.

ഉണ്ണിയുടെയും ശാരതയുടെയും സംസാരം കേട്ടു മാലതി ഉണർന്നു.

 

മാലതി – ആ… രാ.. ഉണ്ണിയെ അത്..? ശാരതയാണോ?

മുറിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ മാലതി പതിയെ കണ്ണ് തുറന്നുനോകി ഉണ്ണിയോട് ചോദിച്ചു.

 

ശാരത – നേരമിതുവരെ ആയിട്ടും തമ്പുരാട്ടിയെയും ഉണ്ണികുഞ്ഞിനേയും കാണാത്തൊണ്ടു വന്നതാണേ..

 

മാലതി – ആഹ്… നീ ഇങ്ങു കയറി വന്നേ.. ഉണ്ണി.. മോനെ.. നീ ഉമ്മറത്തേക്കു ചെല്ലുക.