നിഷിദ്ധസംഗമം 2 [Danilo] 985

ഉണ്ണി ഉമ്മറത്തേക്കു നടന്നു. ശാരത മാലതിയുടെ അടുത്തേക് ചെന്നു.

 

മാലതി – ശാരദേ, നീ ഉണ്ണിക്കു വിളമ്പ്, ഉച്ചക്കും ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്യ പാവം. നിക്ക് ഇനി വേണ്ടാ… നീയും കഴിച്ച് ചായിപ്പിലേക്കു പൊയ്ക്കോ. ബാക്കിയെല്ലാം നാളെയാകാം. നിക്ക് ഇമ്മിണി ക്ഷീണവുണ്ടെ.

 

ശാരത – ഉവ്വ്, തമ്പുരാട്ടിക് അസ്വസ്ഥത ഒന്നും ഇല്യാലോ?

 

ശാരത ഉടുതുണി ഇല്ലത്തെ കട്ടിലിൽ തളർന്നു കിടക്കുന്ന മാലതിക്കു കട്ടിലിന്റെ അരികിലായി ചുരുണ്ടുകൂടി കിടന്ന മുണ്ടെടുത്തു നീട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

 

മാലതി – ഹേയ്.. ഇത്തിരി ക്ഷീണം. അത്രേ ഉള്ളു.

 

പേരകിടാവിന്റെ കന്നിപണ്ണലിൽ തളർന്നു പോയ മാലതി തമ്പുരാട്ടി, ഉടുതുണികൊണ്ടു തന്റെ മേനി മറക്കാൻ കഷ്ടപ്പെടുന്നതുകണ്ടു ശാരത മുണ്ടെടുത്തു മാലതിയെ പുതപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അല്പം കുനിഞ്ഞു മാലതിയോട് കുശലം ചോദിച്ചു.

 

ശാരത – തമ്പുരാട്ടി, പൈതലിനുള്ള വിത്ത് കൃത്യമായി തന്നെ ഉണ്ണികുഞ്ഞു പാകിയോ?

 

മാലതി – എല്ലാം മംഗളമായി ശാരാതെ, ന്റെ വിളി ആയില്യംശ്ശേരി അമ്മ കേട്ടു. ന്റെ കുട്ടി നല്ല ഉശിരുള്ള ആണാ.

 

ശാരത – ഉവ്വ്, അത് ഞാനും കണ്ടു.

 

മാലതി – ന്ത്‌?

 

ശാരത – അല്ല, കാവലു നിന്നപ്പോൾ, അല്പം ശബ്‌ദം ഈ ഉള്ളവൾ കെട്ടു, അതാ ഉദേശിച്ചേ.

 

മാലതി – മ്മ്, നിന്നെ വിശ്വസിച്ചാ ഞാൻ ഈ പ്രായത്തിൽ, അറിയാലോ.

 

ശാരത – ഉവ്വേ

 

മാലതി – പുറത്തറിഞ്ഞാൽ അറിയാലോ, നിന്നെയും കൊല്ലും, ഞാനും ചാകും.

 

ശാരത – എല്ലാം ഈ ഉള്ളവൾ നോക്കിക്കോളാമേ