നിതംബേശ്വരി [കൊമ്പൻ] 630

“ഇനി കരഞ്ഞാൽ ഞാൻ എല്ലാരോടും പറയും. ചെറിയച്ഛൻ ചെറിയമ്മയെ കരയിച്ചു എന്ന്!”

“കിച്ചു നീ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു?”

“അത് ….. ഞാൻ പുറത്തല്ലേ കിടക്കുന്നത് …. അന്നത് കേട്ടപ്പോ എനിക്ക് പിന്നെ ഉറക്കം വന്നില്ല!”

“ശെരി കിടക്കാൻ നോക്ക്, ഇനി ഇതേകുറിച്ചൊന്നും എന്നോട് ചോദിക്കരുത്, കേട്ടല്ലോ കിച്ചൂട്ടൻ”

“ഉം”

ചെറിയമ്മയുടെ മാറിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തികൊണ്ട് ഞാൻ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു. കുണ്ണ കമ്പിയടിച്ചു ഇടയ്ക്കിടെ ചെറിയമ്മയുടെ തുടയിടുക്കിൽ കുത്തുന്ന നേരം ….. “അടങ്ങി കിടക്കടാ” എന്ന് ചെറിയമ്മ മന്ത്രം പോലെ ഉരുവിടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“എന്നോടാണോ?”

“ഉഹും ….. നിന്റെ താഴെ ഒരാളില്ലെ അതിനോട്”

“അത് ….. ചെറിയമ്മേ അവനു വേണം വേണം എന്ന് പറഞ്ഞു കരയുകയാ.”

“ഇത്ര വേഗം കരഞ്ഞോ അവൻ?”

“ചെറുതായിട്ട് കരഞ്ഞു കാണും, ഹിഹി”

“മതി ഉറങ്ങിക്കോ, നാളെ നേരത്തെ എണീക്കണം, അമ്പലത്തിൽ പോകണം ന്നു മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞിരുന്നു.”

“ഞാനും വരും.”

“വന്നോ!”

ചെറിയമ്മയുടെ മാദക സൗന്ദര്യത്തെ മതിവരുവോളം ഇരുകൈകൊണ്ടും തപ്പി തപ്പി ഞാൻ ആ രാത്രി വെളുപ്പിച്ചു. കൊഴുപ്പിനു കൊഴുപ്പും ഇനിപ്പിനു ഇനിപ്പും ചേർന്ന ആ സ്ത്രീ ശരീരം എന്നെ അവളുടെ മായാവലയത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിപ്പോകാൻ സമ്മതിച്ചതേയില്ല.

പിറ്റേന്ന് നേരം പുലരുമ്പോ, ചെറിയമ്മയുടെ മാറിൽ സാരിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിങ്ങനെ കട്ടിലിൽ കിടപ്പായിരുന്നു. മാറിലെ വിടവിൽ ഞാൻ ചരിഞ്ഞു കിടന്നുകൊണ്ട് മുഖം കൊണ്ടുരച്ചു. നാവു നീട്ടി ഒന്ന് നക്കുകയും ചെയ്തതാണ് കുഴപ്പമായത്. ചെറിയമ്മ ആ നിമിഷം ഉണർന്നു. എന്നെ ഇറുക്കി കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് ചുണ്ടിൽ ചുംബിച്ചു പറഞ്ഞു,

“കുറെ നാള്‍ക്കു ശേഷം ഇന്നലെ ആണ് ഞാൻ സുഖമായിട്ട് ഉറങ്ങീത്.”

“അതിനെന്താ ചെറിയച്ഛൻ വരുന്ന വരെ നമുക്കൊന്നിച്ചു കിടക്കാല്ലോ.”

“ഉം, മതി എണീക്ക്, കുളിച്ചിട്ട് വരാം.” നേരമേതാണ്ട് 7 മണി ആയതേയുള്ളു, ഞാനും ചെറിയമ്മയും കൈപിടിച്ചുകൊണ്ട് താഴേക്കിറങ്ങി. പിന്നെ കുളപ്പുരയിലേക്ക് നടന്നു. ചെറിയമ്മയും ഞാനും ഒന്നിച്ച് തന്നെ നീന്തി, വെള്ളം നനഞ്ഞ ചെറിയമ്മയുടെ മാറിടവും കൊഴുത്ത അരക്കെട്ടും മടക്കുകളും ഏറെ നേരം ഞാൻ നോക്കി നിന്നു. തലതോർത്തുന്ന നേരം ചെറിയമ്മയുടെ മുടിയിലെ വെള്ളം മഴ തുള്ളികൾ പോലെ  പടവിലെ നനുത്ത പായലില് വീണു കൊണ്ടിരുന്നു. വളകളുടെ കിലുക്കവും ചെറിയമ്മയുടെ മുഖത്തെ ചിരിയും ഏതാണ് കാതുകൾക്ക് കുളിർമ്മയേകുന്നതെന്നു എനിക്ക് ഉറപ്പിക്കാൻ വയ്യായിരുന്നു.