ഞാൻ ഷീല [Sheela] 122

ഭാര്യ  ഉപേക്ഷിച്ച  ആളെ  പറ്റി  മോശമായ  ഒരു  തരം  സംസാരം  കമ്പനിയിലോ  മറ്റോ  ഉണ്ടായിരുന്നില്ല  എന്നത്  എന്നെ  അത്ഭുതപ്പെടുത്തി . ജോലിയിൽ  കണിശക്കാരനായിരുന്നു  അബ്ദുല്ലാഹ്  സർ . ഞാൻ  അദ്ദേഹത്തെ  സർ  എന്നാണ്  വിളിച്ചിരുന്നത് . പതിയെ  ഞങ്ങൾ  തമ്മിൽ  അടുത്ത് . രണ്ടു  പേരും  ഒരേ  തൂവല്പക്ഷികളായതിനാലാകാം  അങ്ങനെ  സംഭവിച്ചത് . ഒരു  തരത്തിൽ  അതിനെ   പ്രണയമെന്നു  വിളിക്കാൻ  കഴിയുമായിരുന്നില്ല  നല്ലൊരു  കൂട്ടു എന്നാണ്   എനിക്ക്  തോന്നിയത് . അപ്പാർട്ടമെറ്റിൽ  ഏറ്റവും  താഴത്തെ  നിലയിൽ  അതായത്  ജിറൗണ്ട  ഫ്ലോറിൽ  രണ്ട്  ഫ്ളാറ്റുകളാണുള്ളത് . ഒന്നു  എനിക്കും  മറ്റൊന്ന്  ഗസ്റ്റ്  റൂം  അയുമാണ്  കമ്പനി  അലോക്കേറ്റ ചെയ്തിരിക്കുന്നത് . ഗസ്റ്റ്  റൂം  ഇൻചാർജ്  ഞാൻ  ആയതിനാൽ  ഒരു  കീ  എന്റെ  കൈവശവും  മറ്റൊരു  കീ  അബ്ദുല്ലാഹ്‌യുടെ  കൈവശവുമാണ് . വർഷത്തിൽ  ഭൂരിഭാഗം  സമയവും  ആ  റൂം  അടഞ്ഞു  കിടക്കുകയാണ്  പതിവ് . ഹോസ്പിറ്റൽ  ഇന്സ്പെക്ഷന്റെ  ഭാഗമായി  ഞങ്ങള്ക്  അവിടേക്കു  പോകേണ്ടി  വന്നു . കീ  കയ്യിലുണ്ടായിട്ടും  ഞാൻ  അതൊരിക്കലും  തുറന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല . ക്ലീൻ  ചെയ്യാൻ  ആയിട്ടാണ്  ഞങ്ങൾ  അവിടേക്കു  പോയത് . രണ്ട  ക്ലീനേഴ്‌സും  ഞാനും  അബ്ദുള്ളയും  കൂടിയാണ്  പോയത് . ക്ലീനിങ്  കഴിഞ്ഞപ്പോൾ  എന്റെ  ഡ്യൂട്ടി  ടൈം  തീരാറായതിനാൽ  പിനീട്  ഞങ്ങൾ  ഓഫീസിലേക്കു  പോയില്ല . ക്ലീനേഴ്‌സണെ  പറഞ്ഞു  വിറ്റു  ഞങ്ങൾ  കുറച്ച്നേരം  സംസാരിച്ചിരുന്നു . സാധാരണ  രണ്ടു  മുറികളുള്ള  ഒരു  ഫ്ലാറ്റ്  തന്നെയാണ് അത് . ഹാളിൽ സോഫ സെറ്റിയും  ഒരു  ടാബ്ലെയും  ഉണ്ട് .  ഏട്ടൻ  മരിച്ചതിനു  ശേഷം  ആദ്യമായിട്ടാണ്  ഒരു  മുറിയിൽ  പുരുഷനോടൊപ്പം  നിൽക്കുന്നത്  ഏന്  എനിക്ക്  തോന്നി . മകൻ  അടുത്ത  ഫ്ലാറ്റിലുണ്ട്  ഞാൻ  പോരുമ്പോൾ  അവൻ  കിടന്നുറങ്ങുകയായിരുന്നു .

“സർ  നമുക്കൊന്നു  ചായ  കുടിച്ചാലോ  റൂമിൽ  പോയി ?”

“ആയിക്കോട്ടെ ”. സർ  തമിഴ്  കലർന്ന   മലയാളത്തിൽ    പറഞ്ഞു .

ഫ്ലാറ്റ്  പൂട്ടി  ഞങ്ങൾ  എന്റെ  ഫ്ളാറ്റിലേക്  കടന്നു . മുൻ  വാതിൽ  അടച്ചതിനു  ശേഷം  ഞാൻ  കിച്ചണിൽ  പോയി  ചായ  ഉണ്ടാക്കി . തിരിച്ച  വന്നു  ഞങ്ങൾ  സോഫ  സെറ്റിയിൽ  ഇരുന്നു .  മകൻ  അപ്പോളും  ഉറക്കമായിരുന്ന് . ഫ്ലാഷ്  ബാക്കുകൾ രണ്ടു  പേർക്കും  അറിയാമായിരുന്നതിനാൽ  ഞങ്ങളിൽ  സംസാരിക്കാൻ  അധികം  കാര്യങ്ങളുണ്ടായിരുന്നില്ല  ചായ  മൊത്തികുടിക്കുന്ന  സർ  നെ  ഞാൻ  നോക്കി .