ഞാൻ തറവാട്ടിലെ വിരുന്നുകാരൻ [ഗന്ധർവ്വൻ] 349

ഞാൻ വേതന കൊണ്ട് ഒന്ന് ഉയിയാൻ പോലും കഴിയാതെ കക്കൂസിൽ കിടന്ന് പുളഞ്ഞു..എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകി…

ഇത്ത അടി ഒക്കെ കയിഞ്ഞ് എന്നെ നോക്കി കുറച്ചു നേരം അവിടെ നിന്ന് കിതച്ചു… ഞാൻ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇത്തയെ നോക്കി… ഇത്തക്ക് എന്തോ പാവം തോന്നി കാണും ഇത്തയും കരയുന്നുണ്ടായിടുന്നു…. ഇത്ത കെട്ട് അയിച്ചു തന്നു… അയിക്കേണ്ട താമസം ഞാൻ രണ്ട് കയ്യ് കുണ്ടിയിൽ വെച്ച് ഉഴിയാൻ തുടങ്ങി… “മതി ഉയിഞ്ഞേ..നീ വാ “ഇത്ത എന്റെ കൈ പിടിച്ചു മുറിയിൽ കൊണ്ട് പോയി കട്ടിലിൽ ഇരുത്തി.. ഇത്ത എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. ഞാൻ അടിയിലോട്ട് നോക്കി… “ടാ.. ഞാൻ നിന്റെ ഇത്ത എല്ലേ….”ഇത്ത ദയനീയമായി ചോദിച്ചു

“അതെ…. ”

“പിന്നെ നീ ഇത് പോലെ ഒക്കെ എന്നെ പറ്റി ഓർത്തു പാൽ കളയാൻ പാടുണ്ടോ… നീ പറ..”

“ഇല്ല ഇത്ത… എനിക്ക് അറിയാതെ പറ്റിപോയത..”ഇടറിയ ശബ്ദത്തിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു…

“നിനക്ക് എന്നോട് ഇപ്പൊ ദേഷ്യം ആണ് എന്ന് എനിക്കറിയാ… ഞാൻ നിന്നെ എന്റെ അനിയനെ പോലെ കണ്ടുപോയി… ഇനി സാരമില്ല.. ഞാൻ ഇത് ആരോടും പറയാനൊന്നും പോണില്ല… നിന്നെ ഞാൻ ഒരാവിശ്യത്തിനും വിളിക്കുന്നും ഇല്ല… നീ മുറിയിൽ പോയി കിടന്നോ..”

“ഇത്ത എന്നോട് ദേഷ്യപെടെല്ലേ.. എനിക്ക് ഇത്തയെ ഭയങ്കര ഇഷ്ട…അത് കൊണ്ട…ഞാൻ.. പ്ലീസ് എന്നോട് ക്ഷമിക് ” ഞാൻ ഇത്താടെ കാലിൽ വീണു കരഞ്ഞു…

” നീ എഴുന്നേക്ക്…. “ഇത്ത എന്റെ മുടിയിൽ വിരലോടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു ഇത്ത കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.. ഞാൻ ഇത്താടെ മുന്നിൽ നിന്നു… “നീ.. ആ നിക്കർ ഊരിക്കെ ഇത്ത നോക്കട്ടെടാ അവിടെ വല്ലതും പറ്റിയോ എന്ന് ”

” വേണ്ട ഇത്ത…. ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം…. ”

“നീ എല്ലേ എന്നോട് ഇപ്പൊ പറഞ്ഞെ ഇനി എന്നെ സ്വൊന്തം ഇത്താടെ പോലെ കാണുകയുള്ളു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ചെറിയ കുട്ടിയെ പോലെ കരഞ്ഞേ….”

“ഞാൻ സത്യായിട്ടും അങ്ങനെ കാണാത്തൊള്ളൂ..” ഞാൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു..