ഞാനും സഖിമാരും 11 [Thakkali] 530

പതിവ് പോലെ ബുക്കെടുത്ത് ഇരുന്നു.. ഇക്കൊല്ലത്തെ കാര്യം ഏതായലും തീരുമാനമായി ഒന്നും അത്രക്ക് അങ്ങ് തലയില് കേറുന്നില്ല.. ഈ സബ്ജെക്റ്റ് എനിക്ക് ചേരില്ല എന്നു ഞാൻ ആദ്യമേ പറഞ്ഞതാ.. പക്ഷേ ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ച കോഴ്സ് ഇവിടെ ഇല്ലാത്തതിനാലും.. പിന്നെ ഒരു ഗവൺമെന്റ് കോളേജിൽ അടിച്ചു പൊളിച്ചു 3 കൊല്ലം ജീവിക്കാലോ എന്നു ഓർത്തു കിട്ടിയത് എടുത്തതാ.. സപ്ളി എഴുതിയെടുക്കാം.. തോല്ക്കില്ല അതുറപ്പ്.. വീട്ടുകാർക്കും ആ വിശ്വാസമുണ്ട്..

പണ്ട് സ്കൂളിൽ പടിക്കുമ്പോ എന്റെ കൂട്ടുകാരുടെ വീട്ടുകാർ എന്നെ ശത്രുവായി കാണുന്നത് ഈ കാരണം കൊണ്ടാണ്.. കച്ചറക്കും അടിക്കൊന്നും പോകാറില്ല.. എന്നാലും ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഫ്രീയായി നടക്കുന്നത് കണ്ട് അവരും അത് പോലെ ചെയ്യും.. പക്ഷേ കൊല്ലപരീക്ഷക്ക് ഞാൻ എങ്ങിനെയെങ്കിലും പാസ്സാകും.. ഇതിപ്പോ ഇവിടെ എന്തിനാ പറയുന്നെ?

ആ അത് വിട് അന്നേരമാണ് കണ്ണ് തുറന്നത് ബുക്ക് തുറന്നുവച്ച പോലെ ഉണ്ട്.. അത് അടച്ചു വച്ചു.. ഇന്നലത്തെ പോലെ ചെറിയമ്മയുടെ അടുത്ത് കിടന്നു.. മടിയില് ചെക്കനുണ്ട്.. അവൻ എന്നെ കണ്ടപ്പോ എന്റെ മേലെ കയറണം.. “ചെറിയമ്മേ ഇവനെ ഉറക്ക്”

“എന്തിനാ..?”

“Let’s enjoy”

“ഓ അത് വേണ്ടാ..”

“Y”

“വേണ്ടാഞ്ഞിട്ടാണ്..”

“എപ്പോഴും ചെയ്താൽ പിന്നെ ഓളെ ചെയ്യാൻ ആകുമ്പോ ഒന്നും ബാക്കിയുണ്ടാകില്ല”

“ഓളെ വേണ്ടാ..”

“പിന്നെ..?”

“നിങ്ങളെയൊക്കെ മതി..”

“ഉം.. പിന്നെ..”

“പിന്നെയൊന്നുമില്ല..”

“എടാ കുറച്ചു കൺട്രോൾ ചെയ്യ് കേട്ടോ.. എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ കുലപ്പിച്ചു നടക്കാതെ..”

“കൺട്രോൾ കിട്ടണ്ടേ?” അപ്പോഴേക്കും ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു.. അത് അവിടെ നിന്നു..

എന്നത്തേയും പോലെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു ചെറിയമ്മയുടെ അടുത്ത് എൻട്രി കിട്ടിയില്ല.. ഞാൻ ഫോണെടുത്തു.

പല്ലവി ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തി എന്നു പറഞ്ഞു മെസേജ് അയച്ചിരുന്നു.. പ്രിയ ഉണ്ട്.. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് മിണ്ടാൻ പോയില്ല.. 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഇങ്ങോട്ട് മെസ്സേജ് വന്നു,

“ഹലോ ബ്രദർ..”

“ഹായി സിസ് ഹൌ ആർ യു?

“സുഖം.. കുറച്ചു ദിവസമായി അല്ലേ നമ്മൾ കണ്ടിട്ട്? ഇവിടെ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച്ചത്തെ മഴയില് ഓല വീണു ടെലിഫോൺ കണക്ഷന് പോയിരുന്നു.. അത് ശരിയായി നോക്കിയപ്പോൾ തന്നെയും കാണാറില്ല..”