ഞാന്‍ അനിതാ മേനോന്‍-2(പെന്‍സില്‍ അണ്ടി ) 382

എന്നും ചിരിയും കളിയുമായിരുന്ന ആ നാലഞ്ചു
ദിവസങ്ങളുടെ ഓര്‍മ്മകളുമായി കഴിയുന്ന എനിക്കത് നിരാശയുളവാക്കി .ഒരിക്കല്‍
ക്ലാസ്സ്‌ എടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന
അവളെ കണ്ടു എന്താണെന്നു ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അവള് പറഞ്ഞത് ചേച്ചിയെ കാണാന്‍
എന്ത് ഭംഗിയാ ,കുറെ കൂടി മോഡേണ്‍ ഡ്രസ്സ്‌ എല്ലാം ഇട്ടു നടന്നാല്‍ ആളുകള്‍
കൊത്തികൊണ്ട് പോവുമെന്ന് ….ഞാന്‍ അത് കേട്ടു ആദ്യമൊന്നു പകച്ചു ….എട്ടാം
ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയുടെ വായില്‍ നിന്നാണെങ്കിലും ഒരു പെണ്ണിനെ പൊക്കി
പറയുന്നതു കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാനുമൊന്നു പൊങ്ങിപോയി … ഇല്ലാത്ത ദേഷ്യം ഭാവിച്ചു
ഞാനവളെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു…. നീ ഇപ്പോള്‍ പഠിച്ചാല്‍ മതി എന്‍റെ ഭംഗി നോക്കാന്‍
എന്റെ എട്ടനുണ്ടെന്നു .ഇതും പറഞു ഞാനവളുടെ തുടയില്‍ അമര്‍ത്തിയൊരു നുള്ള്
കൊടുത്തു, അവള് വേദന കൊണ്ട് തുള്ളി പോയി …ഒരാവേശത്തിനു
ചെയ്തതാണെങ്കിലും അവളുടെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് കുറ്റബോധം
തോന്നി …ഒരു കൊച്ചു നിക്കറും ടോപ്പും ആയിരുന്നു അവളുടെ വേഷം …ഞാന്‍
നുള്ളിയ സ്ഥലം ചുവന്നു തടിച്ചു കിടക്കുന്നത് കണ്ടു പോട്ടെടാ കുട്ടാ ഞാന്‍
അറിയാതെ ചെയ്തതല്ലേ എന്ന് പറഞ്ഞു അവള്‍ക്കു തടവി കൊടുത്തു ….ഹായ്
…എന്തൊരു മിനുസ്സമുള്ള പതുപതുത്ത തുടകള്‍ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു പോയി .

അന്ന് എന്നോട് കെറുവിച്ച് അവള്‍ പോയപ്പോള്‍ ഇനി പഠിക്കാന്‍ വരില്ലെന്ന്
കരുതിയെങ്കിലും പിറ്റേ ദിവസം കൃത്യ സമയത്ത് തന്നെ അവള്‍ ഹാജറായി

.പിന്നീടു
അവളുടെ പല സംശയങ്ങളും അവളുടെ പ്രായത്തിലും മുതിര്‍ന്നവരുടെ രീതിയില്‍
ഉള്ളതായിരുന്നു . കൌമാര പ്രായക്കാരിയുടെ ചപല ചിന്തകള്‍ എനിക്കും
മനസ്സിലാവുമായിരുന്നെങ്കിലും പലതും ഞാന്‍ കേട്ടതായി നടിച്ചില്ല .പിന്നീട്
ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ ഈ പ്രായത്തില്‍ എനിക്കുണ്ടായിരുന്ന സംശയങ്ങള്‍
ചോദിയ്ക്കാന്‍ ആരുമില്ലാതെ കുഴിച്ചു മൂടപ്പെട്ടത്‌ കൊണ്ടാണ് രാജീവേട്ടന് മുന്നില്‍
പലപ്പോഴും പകച്ചു നില്‍ക്കേണ്ടി വന്നതെന്ന് ബോധ്യമായപ്പോള്‍ അവളുടെ
സംശയങ്ങള്‍ ദുരീകരിക്കാന്‍ ഞാനും തീരുമാനിച്ചു . പതിയെ പതിയെ
അവളെനിക്കൊരു കൂട്ടുകാരിയെ പോലെയായി പ്രായത്തിന്റെ വ്യതാസം

പലപ്പോഴും
ഞങ്ങളുടെ സൌഹൃദത്തിനു ഒരു വിലങ്ങുതടിയായില്ല .ഷോപ്പിംഗ്‌ നു പോവാനും
എവിടെ പോവാനും എന്‍റെ കൂടെ വരാന്‍ അവള്‍ക്കെപ്പോഴും ഉത്സാഹമായിരുന്നു .
ഒറ്റപെട്ട ജീവിതം നയിക്കുന്ന രണ്ടുപേരുടെ ഒത്തുചേരല്‍ ആയി വേണമെങ്കിലും
കരുതാം .