ഞാൻ ചാർളി – 2 – തുടക്കത്തിലെ പൂർണ്ണത 404

രമ്യ: എന്ന എനിക്ക് തൊന്നുന്നത് പ്രണയം ആണെന്നാണ്…. കാരണം അവനോട് മിണ്ടുമ്പോ മനസ്സ് നിറയുന്നുണ്ട് അവനോട് സംസാരിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുംപ്പോ മനസ്സിൽ ഒരായിരം വർണ്ണങ്ങൾ മിന്നി മറയും പോലെ തോന്നും മനസ്സിന് വല്ലാതൊരാശ്വസവും…..

ഞാൻ: ഭാവനകളോക്കെ പൊട്ടി വിടരുന്നുണ്ട് മോളെ നിനക്ക് അപ്പൊ ഇത് പ്രണയം ആണ്…. സൂക്ഷിച്ചോ… നീ…. ആരാണ് ഇപ്പൊ നിന്നെ ഇത്രയധികം ഭാവനകൾ കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ച മഹാൻ എന്ന് അറിയാൻ പറ്റുവോ…..

(,,,,അന്നേരം എനിക്ക് ഊമ്പി മോനെ എന്നായിരുന്നു ചിന്ത… )

രമ്യ: താൻ പറഞ്ഞില്ലേ ചിലയിഷ്ടം ഉള്ളിൽ കൊണ്ടുനടക്കുന്നവരെ പറ്റി അതിലൊരാളായി ഞാനും ഇരിക്കട്ടെ….

ഞാൻ: തനിക്ക് പറയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ നമുക്ക് പറയാൻ പറ്റുന്നത് തുറന്ന് പറയണം എന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ…..

രമ്യ: അവനു എന്നെ ഇഷ്ടം അല്ലെങ്കിൽ ….

ഞാൻ: നമ്മള് സ്നേഹിക്കും പോലെ നമ്മളെ എല്ലാരും തിരിച്ച് സ്നേഹിക്കണം എന്നു കരുതുന്നത് വാശിപിടിക്കും പോലെയാണ്… എന്റെ കാര്യം തന്നെ നോക്കൂ….

രമ്യ: അപ്പോ പറയാം അല്ലെ….

ഞാൻ: ധൈര്യമായി പറയെടി… അവൻ ഇഷ്ടമില്ലെങ്കിൽ പോവാൻ പറ എന്നിട്ട് നിന്റെ ഇഷ്ടം ആത്മാർത്ഥത ഉള്ളതാണ് എങ്കിൽ മനസ്സിന്റെ കോണിൽ ഒരു സിന്ദൂര ചെപ്പുണ്ടാക്കി അടച്ച് വെക്ക്…

രമ്യ: അല്ലെങ്കിലും നമ്മളെയൊക്കെ ആരു സ്നേഹിക്കാൻ അതിനോക്കെയുള്ള ഗ്ലാമർ ഉണ്ടോ എന്ന് ആർക്കറിയാം….

എങ്ങനെയെങ്കിലും അവളുടെ രൂപം ഒന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ കൊതിച്ചിരിക്കുവ ഞാൻ…. ഇനിയിപ്പോ കറുത്ത് കരിക്കട്ട ആണേലും നിന്നെ പണ്ണിയിട്ടെ വിടൂ മുത്തെ… എന്നും മനസ്സിൽ കരുതി ഞാൻ ഒന്ന് അവളുടെ ഫോട്ടോ ചൊതിക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു…