ഞാൻ ഒന്ന് കെട്ടിപിടിച്ചോട്ടെ 6 [ജയശ്രീ] 122

ഒരു അഗ്നി പർവ്വതം നെഞ്ചിൽ അടക്കി  ഒന്നും പുറമെ പ്രകടിപ്പിക്കാതെയുള്ള ഓരോ ദിവസങ്ങൾ. വീട്ടിലേ ഓരോ ചെറിയ വഴക്കും കുട്ടികൾ തമ്മിൽ ഉണ്ടാകുന്ന കലപിലയും കൂടാതെ ആ വീട്ടിലെ അന്തരീക്ഷം ഒന്ന് നേർത്തതക്കാനും അവളുടെ സാനിദ്ധ്യം മാത്രം മതിയായിരുന്നു.

അവിചാരിതമായി വന്ന് ചേർന്ന സംഗീതയുടെ സൗഹൃദം പതിയെ പതിയെ  അവളെ മാറ്റി കൊണ്ട് വരുന്നു. പുതിയ മേച്ചിൽ പുറങ്ങൾ തേടാനും പഴയ വേലികൽ പൊളിച്ചെറിയനും അവളെ അത് സഹായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു

സംഗീത

വളരെ ബോൾഡ് ആയി തന്നെ ചെറുപത്തിൽ തന്നെ അധ്യാപികയായ അമ്മയുടെയും പോലിസ് കോൺസ്റ്റബിൾ ആയ അച്ഛൻ്റെയും മൂന്ന് മക്കളിൽ രണ്ടാമത്തെ പെൺക്കുട്ടി. നല്ല രീതിയിൽ പെരുമരുന്നവരോട് നല്ല രീതിയിൽ ഇടപഴകാനും മറ്റൊരു രീതിയിൽ തക്ക മറുപടി പറയാനും അവള് പണ്ടേ ശീലിച്ചിരുന്നു. വളർച്ചയുടെ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും അവൾക്ക് ലഭിക്കേണ്ടത് ഒക്കെ കിട്ടിയിരുന്നു. അത്കൊണ്ട് തന്നെ സ്വയം എല്ലാത്തിനും ഒരു പരിധി നിശ്ചയിക്കാൻ, എന്നാല് അതേ സമയം അവൾക്ക് സ്വയം വേണ്ടതൊക്കെ കണ്ടെത്താനും വളരെ കുറച്ച് കാര്യങ്ങളിൽ മാത്രം ഫോക്കസ് ചെയ്ത് അതിൽ പൂർണ സംതൃപ്തി കണ്ടെത്താനും ഉള്ള ആത്മവിശ്വാസം അവളെ ഒരു തൻ്റേഡിയക്കി മാറ്റി. വായന ശീലം കൊണ്ട് ലഭിച്ച വാകചാതുരിയും വാൽസല്യം നിറഞ്ഞ ചിരിയും  സ്വയം ആഗ്രഹിക്കുന്നത് എന്തും നേടിയെടുക്കാൻ അവളക്ക് മുതൽക്കൂട്ട് ആയി

ശരീരത്തിൻ്റെ പ്രായത്തിൻ്റെ പകുതി മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടാകുന്നവൾ