ഞങ്ങളുടെ ലോകം 2 [കുഞ്ചക്കൻ] 546

ഇപ്പോഴാണ് മനസ് ഒന്ന് ശാന്തമായത്. ഇന്നലെ തന്നെ സംസാരിച്ചിരുന്നേൽ ഒരു കുഴപ്പവും വരില്ലായിരുന്നു. എല്ലാം മനസിലിട്ട് ഉരുട്ടി ഉരുട്ടി വലുതാക്കി. രണ്ട് പേരും അതിൽ തുല്യ ഉത്തരവാദികൾ ആണ്.

രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞും ഞാൻ അമ്മയുടെ കൂടെ തന്നെ ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചും അമ്മയെ സഹായിച്ചും അങ്ങനെ നിന്നു.

കിടക്കാം അമ്മ പറഞ്ഞു..

ഹ്മ്മ്.. ഞാൻ ഈ മുറിയിൽ കിടന്നോളാം.. ഞാൻ എന്റെ റൂം ചൂണ്ടി കാട്ടി അമ്മയോട് പറഞ്ഞു.

എന്തിന്..

ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടല്ല. ഇനി അങ്ങനെ മതി.

അപ്പൊ നിനക്ക് ഇനിയും എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം മാറിയിട്ടില്ല ലെ.. അമ്മ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

എന്ത് ദേഷ്യം. എനിക്ക് അമ്മയോട് ഒരു ദേഷ്യവും ഇല്ല. അതൊണ്ടല്ലേ ഞാൻ ഇപ്പൊ അമ്മയുടെ കൂടെ ഈ വർത്താനം പറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത്.

പിന്നെ നീ ഇപ്പൊ എന്തിനാ മാറി കിടക്കുന്നത്. ഇതുവരെ നിനക്ക്‌ അങ്ങനെ തോന്നാതെ ഇപ്പൊ അങ്ങനെ തോന്നാൻ എന്താ കാര്യം..

അത് അമ്മേ നമ്മൾ അമ്മയും മോനും ആണ് ശരി തന്നെ. പക്ഷെ അമ്മ ഒരു പെണ്ണും ഞാൻ ഒരു ആണും കൂടെ ആണ്. നമ്മൾ ഒരു പ്രാവശ്യം അതിര് കടന്നതിന്റെ ഫലമാണ് ഇന്ന് ഉണ്ടായ പ്രശ്നത്തിനൊക്കെ കാരണം. ഇനി അങ്ങനെ ഉണ്ടാവത്തെ നോക്കേണ്ടത് നമ്മൾ ആണ്. നമ്മൾ ഒരു കട്ടിലിൽ കിടക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെ തൊടാതെയും പിടിക്കാതെയും കിടക്കും…

ഒരു തവണ അങ്ങനെ സംഭവിച്ചു എന്ന് കരുതി ഇനിയും അങ്ങനെ ഉണ്ടാവണം എന്നുണ്ടോ… ഇനി അഥവാ അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാലും ഒന്നും വരാൻ ഇല്ല. നീ എന്നെ തൊടാതെയും പിടിക്കാതെയും കിടക്കുകയും വേണ്ട. നമ്മൾ എന്നും കെട്ടിപിടിച്ച് അല്ലെ ഉറങ്ങാറുള്ളത് ഇനിയും അങ്ങനെ തന്നെ മതി. ഇനി നീ ഒന്നും പറയണ്ട. കേറി കിടക്കാൻ നോക്ക് എന്ന് പറഞ്ഞ് അമ്മ എന്നെ ഞങ്ങൾ കിടക്കുന്ന റൂമിലേക്ക് തള്ളിക്കൊണ്ട് പോയി…

അമ്മയും ഞാനും ഒരേ കട്ടിലിൽ കേറി കിടന്നു. ഞാൻ ഇന്നലത്തെ പോലെ തന്നെ ഒരു ഓരം ചേർന്ന് കിടന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു..