ഓമനചേച്ചിയുടെ ഓമനപ്പൂർ 2 [ചന്ദ്രഗിരി മാധവൻ] 1197

” പിന്നെന്താ കുട്ടാ… ഞാൻ പോവാം… നീ ഓമനയോടു പറഞ്ഞ മതി…” അതും പറഞ്ഞു മോഹനേട്ടൻ മീൻ ഒക്കെ വാരി ബോക്സിൽ ആക്കി..

ഇത് തന്നെ പറ്റിയ അവസരം… ഇന്നും ഷീബേച്ചി മിക്കവാറും ചായ്‌പിൽ ഇയാളെ കാത് നിക്കുന്നുണ്ടാവും… പോയി നോക്കിയാലോ… ഇനി അഥവാ ബിരിയാണി കിട്ടിയാലോ… അങ്ങനെ മോഹനേട്ടന്റെ ചൂട്ടും കത്തിച്ചു കൊണ്ട് കടപുറത്തൂടെ കുട്ടൻ നടന്നു…

ഷീബയുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും നോക്കിയാൽ കടപ്പുറത്ത കൂടി വരുന്ന ആളെ കാണാൻ പറ്റില്ലെങ്കിലും… ചൂട്ടു കത്തുന്നത് ശരിക്കും കാണാമായിരുന്നു….

കുട്ടൻ മനസിലാകാതെ പോയത് എന്തെന്നാൽ… ചൂട്ട് കത്തിക്കുന്നതാണ് കളിയുടെ സിഗ്നൽ ആയി മോഹനേട്ടനും ഷീബയും സെറ്റ് ആക്കി വെച്ചത്… അത് കൊണ്ട് തന്നെ ചൂട്ട് കത്തിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അന്ന് കളിയ്ക്കാൻ മോഹനൻ വരും എന്നാണ് അർഥം…

ഇന്നും ചൂട്ട് കണ്ട ഷീബ വേഗം തന്നെ ഒച്ച ഒന്നും ഉണ്ടാകാതെ നേരെ ചായ്‌പിൽ കേറി വാതിൽ ചെറുതായ് തുറന്നിട്ട് മോഹനനെ കാത്തിരുന്നു…

ഷീബയുടെ വീട് എത്താൻ ആയതും കുട്ടൻ ചൂട്ട് അണച്ച് ഒച്ച ഒന്നും ഉണ്ടാകാതെ മെല്ലെ ചായ്‌പിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു …. ചായ്‌പിന്റെ വാതിൽ പകുതി തുറന്നു കിടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ കുട്ടന് മനസിലായി ഷീബച്ചി അകത്തുണ്ടെന്ന്…

കുറച്ച സമയം ആയിട്ടും മോഹനനെ കാണാത്തത് കൊണ്ട് ഷീബ മെല്ലെ വാതിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു

പെട്ടന്ന് മോഹനന് പകരം കുട്ടൻ വരുന്നത് കണ്ടതും ഷീബേച്ചി ഒച്ച ഉണ്ടാകാതെ അകത്തേക്ക് കയറി
ഇരുന്നു… ഈശ്വരാ ആ ചെറുക്കൻ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവല്ലേ…ഷീബേച്ചി
പ്രാർത്ഥിച്ചു …പെട്ടന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി വന്ന കുട്ടനെ കണ്ട ഷീബ ഒരു
വശത്തേക്ക് മാറിനിന്ന സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി.