ഓണക്കളി [മിക്കി] 1093

“അമ്മാവന്മാരുടേയും മരുമോളുടേയും സ്നേഹപ്രകടനങ്ങളൊക്കെ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ ഞങ്ങൾക്ക് പോകാമോ,.? നിങ്ങടെ സ്നേഹപ്രകടനത്തിനുവേണ്ടി കാത്തുകിടക്കാൻ ഇത് കേരളാ സർക്കാരിന്റെ ബസ്സ് അല്ല ഹ…….ഹ………ഹ..” അവളിപ്പോൾ നേരിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ എന്താണെന്ന്പോലും അറിയാതെ എന്തോ വലിയ തമാശ പറഞ്ഞതുപോലെ ഒരു വളിച്ച തമാശയും പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിഷ്ണു പറഞ്ഞുനിർത്തിയതും…

“ഞങ്ങളുടെ സ്നേഹപ്രകടനങ്ങളൊക്കെ പ്രിയമോൾക്ക് നന്നായിട്ട് അറിയാം, അല്ലെ മോളെ..?” ഏറ്റോം ഇളയ അമ്മാവൻ ഒരു വഷളൻ ചിരിയോടെ പ്രിയോട് ചോദിച്ചു.
അതിന് അവൾ തല കുനിഞ്ഞ് നിന്നതല്ലാതെ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“അതിനെന്താ പ്രസാദേ ഈ നാല് ദിവസംകൊണ്ട് പ്രിയമോൾക്ക് ഒരിക്കലും മറക്കാൻ കഴിയാത്ത സ്നേഹമല്ലെ നമ്മൾ അവൾക്ക് കൊടുത്തത്…. നമ്മളുടെ ആ സ്നേഹം മനസ്സിലാക്കിയ സ്ഥിതിക്ക് പ്രിയമോൾ നമ്മുടെ സ്നേഹത്തിനായി നമ്മളുടെ അടുത്തേക്കുതന്നെ വരും.. ഇല്ലേൽ നമ്മൾ പ്രിയമോൾടെ അടുത്തേക്ക് ചെല്ലും…. ഇല്ലേ ഭദ്ര…?”

ഭദ്രൻ: “അതേ വല്യേട്ട… എനിക്കാണേൽ പ്രിയമോളെ നല്ലതുപോലെയൊന്ന് സ്നേഹിച്ച് കൊതിതീർന്നില്ലതാനും,… തിരുവോണത്തിന്റെ അന്ന് നമ്മൾ മൂന്നുപേരും ഒരുപോലെ മത്സരിച്ച് പ്രിയമോളെ സ്നേഹിച്ചു പക്ഷെ അപ്പഴും എനിക്ക് നന്നായി ഒന്ന് സ്നേഹിക്കാൻ പറ്റിയില്ല”

രണ്ടാമത്തെ അമ്മാവൻ പറയുന്നതുകേട്ട പ്രിയ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, അവരുടെ മുഖത്ത് അപ്പഴും ആ വഷളൻ ചിരിതന്നെയാരുന്നു, “വിച്ചുവിനും ലക്ഷ്മിയമ്മക്കും എന്തെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കാണുമോ ഭഗവാനെ..?” അവൾ ഒരു ഭയത്തോടെ വിഷ്ണുവിന്റേയും ലക്ഷ്മിയമ്മയുടേയും വൈഷ്ണവിയുടേയും മുഖത്തേക്ക് മാറി മാറി നോക്കി. അമ്മാവന്മാർ പറയുന്നതെല്ലാം കേട്ട് അവർ ചിരിച്ചുകളിച്ച് ഉല്ലസിച്ച് നിൽക്കുകയാണ്. അവരുടെ കണ്ണിൽ മൂന്ന് അമ്മാവന്മാരും സ്വന്തം മകളെപോലെ കാണുന്ന വൈഷ്ണവിയുടെ അതേ സ്ഥാനമാണ് പ്രിയക്കും കൊടുത്തിരിക്കുന്നത് എന്നാണ് അവരുടെയെല്ലാം ധാരണ.