ഓർമ്മപ്പൂക്കൾ 8 [Nakul] [എൻ്റെ അമ്മ പ്രമീള] 387

ആനക്കാരനായ ഒരു അച്ഛൻ്റെ ആറ് മക്കളിൽ ഒരാളായ എനിക്ക് ഇത്രയും പഠിക്കാൻ കഴിഞ്ഞതേ ഗുരുവായൂരപ്പൻ്റെ കൃപ! ആനയ്ക്ക് കൊല്ലത്തിലൊരിക്കലേ മദം പൊട്ടു . പക്ഷെ ആനക്കാരൻ കൃഷ്ണൻ മുന്നൂറ്റിയറുപത്തഞ്ച് ദിവസ്സവും മദപ്പാടിലായിരുന്നു .

കഞ്ചാവും ചാരായവും നൽകുന്ന മദത്തിൽ ഭാര്യ ഏതാ പെൺമക്കൾ ഏതാ എന്നറിയാതെ മകളുടെ ശരീരം തേടി വരുന്ന ആനക്കത്തിയുടെ തഴമ്പുള്ള സ്വന്തം അച്ഛൻ്റെ വിരലുകൾ. ഓലകീറിയ മറപ്പുരക്കകത്തേക്ക് ഒളിഞ്ഞ് നോക്കുന്ന ആ ചുവന്ന കണ്ണുകൾ സ്വന്തം അച്ഛൻ്റെതാണെന്ന് ഒരു മകൾ തിരിച്ചറിയുന്ന നിമിഷത്തിൻ്റെ ഞെട്ടൽ .

അച്ഛൻ്റെ ഗർഭം ചുമക്കേണ്ടിവരുമെന്ന നിലവന്നപ്പോൾ ഈശ്വരനെ പോലെ വന്നതാ രാമേട്ടൻ . എൻ്റെ അമ്മ പ്രാർത്ഥിച്ചു പ്രതൃക്ഷപ്പെടുത്തിയ ദൈവം . ഗുരുവായൂരപ്പൻ്റെ നടയിൽ വെച്ച് ആ കൈ പിടിച്ച് കൂടെ പോന്നതാണ്. പിന്നെ തിരിച്ച് പോയിട്ടില്ല . തിരിച്ചറിവുകൾ പലതും ഉണ്ടായി പിന്നീട് .

ആദ്യമൊക്കെ നല്ല ദേഷ്യം തോന്നിയിരുന്നു. പിന്നെ അതും ഇല്ലാതായി . ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ആപത്ത് കാലത്ത് രക്ഷിച്ച രക്ഷകനല്ലേ? . ഏഴ് വർഷമായി ഈ വനവാസം !

ഞാൻ ശരിക്കും ഞെട്ടി.എനിക്കൊന്നും പറയാൻ തോന്നിയില്ല .ലീലയെ കേട്ടു നിൽക്കാനാണ് തോന്നിയത് .

“ശരീരം വിവേകത്തെ തോൽപ്പിക്കുമ്പോൾ മനസ്സ് കൈവിട്ട് പോകും. ശരീരത്തെ സ്വയം സന്താഷിപ്പിക്കാൻ ദൈവം കഴിവ് തന്നത് കൊണ്ട് ഭ്രാന്തിയാവുന്നില്ല. ” ലീല പറഞ്ഞ് നിർത്തി. ഞാൻ കുളിമുറിയുടെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി . അമ്മയെ വരുന്നുണ്ടോ എന്ന്.

” മേഡം പുറകിൽ കാട് കണ്ട് നിൽക്കുകയാണ് “