ഓർമ്മകൾക്കപ്പുറം 6 [32B] 210

ഞങ്ങൾക്ക് പുറകെ എത്തിയ ഒരു കണ്ടെയ്നർ ലോറി അവർ ഞങ്ങളുടെ കാറിന്റെ സൈഡിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറ്റി ബ്ലോക്ക്‌ ചെയ്തു.

എന്നാൽ ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ട് പേർക്കും ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. ഒരു സാധാ ആക്‌സിഡന്റ് എന്ന് വിചാരിച്ചു കാറിൽ നിന്നും പുറത്ത് ഇറങ്ങിയ ഞങ്ങൾ പിന്നെ കാണുന്നത് ആയുധങ്ങളുമായി പാഞ്ഞടുക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം ആളുകളെ ആണ്.

അവിടെയും ഞങ്ങൾ പക്ഷേ പൊരുതി. എന്നാൽ ഇത് സിനിമ ഒന്നും അല്ലല്ലോ ജീവിതം അല്ലേ, ഇരുമ്പ് വടി കൊണ്ടുള്ള ഒരുത്തന്റെ അടിയിൽ ഏട്ടൻ താഴെ വീണു. എഴുനേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും തലയുടെ ബാക്കിൽ അവന്റെ ആ വടി ഒന്നുടെ ഉയർന്നു താഴുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.

അപ്പോഴേക്കും അവർ എനിക്ക് സെഡേഷൻ ഉള്ള മരുന്ന് ഇൻജെക്റ്റ് ചെയ്തിരുന്നു. എന്റെ ബോധം മറയുന്നയത്തിനു മുൻപ് ഞാൻ അവസാനമായി കണ്ട കാഴ്ച എന്റെ ഏട്ടനെ അവർ തൂക്കി എറിയുന്നത് ആണ്.

എത്ര നേരം മയങ്ങിയെന്നോ എങ്ങോട്ടാണ് കൊണ്ടുപോയത് എന്നോ ഒന്നും മനസിലാവുന്നുണ്ടായില്ല. ബോധം തെളിയുമ്പോൾ ഞാൻ അവരുടെ താവളത്തിൽ ആയിരുന്നു. ചുറ്റും എന്നെപോലെ തന്നെ അവിടെ എത്തിപ്പെട്ട ഇവരെല്ലാം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അവിടെ വെച്ചാണ് ഞാൻ ആദ്യമായി അയാളെ കാണുന്നത്. രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിച്ച രണ്ട് തവണയും ഞാൻ പരാജയപ്പെട്ടു. എന്നാൽ രണ്ടാമത്തെ തവണ എനിക്ക് അവിടെ നിന്നും ആന്റി-സെഡേഷൻ ഡോസുകൾ കൈക്കലാക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നു.

അത് ആരും കാണാതെ ഞാൻ ഒളിപ്പിച്ചു. എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു ഞങ്ങളെ അവിടെ നിന്ന് ബോധം കെടുത്തി മാത്രമേ വെളിയിൽ കൊണ്ടുപോകു എന്ന്. ആ ഒരു ദിവസത്തിനായി ഞാൻ കാത്തിരുന്നു.

എനിക്ക് സെഡേഷൻ തരുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ ഞാൻ അതിന്റെ ആന്റി ഡോസ് ആരും കാണാതെ എടുത്തു. അത്കൊണ്ട് തന്നെ അവരുടെ കണക്ക്കൂട്ടൽ തെറ്റിച്ച് എനിക്ക് ഇടയ്ക്ക് വെച്ച് ബോധം തെളിഞ്ഞിരുന്നു.

അതുകൊണ്ടാണ് ഏട്ടനെ എനിക്ക് കണ്ടുമുട്ടാൻ പറ്റിയത്. ഏട്ടൻ പക്ഷേ ആ സമയത്ത് അവിടെ എത്തിയത് ഒരു നിയോഗം പോലെ തോന്നുന്നു എനിക്ക്.