ഓർമ്മയിൽ ഓമനിക്കും ബസ് യാത്ര [Fukman] 2196

“ജയേഷിനു വേണ്ടേ?”

“വലിയ ഷീറ്റ് ആണ്. രണ്ടു പേർക്കും കൂടി ഇതു മതിയാകും.”

“എന്തിനാണു ഇത്ര വലിയ ഷീറ്റ് എടുത്തത് ? ഇങ്ങിനെ ആരെ എങ്കിലും അടുത്തു കിട്ടുമെന്നു കരുതിയോ ?”, റീനക്കു ഒരി കുസൃതി ചോദ്യം ചോദിക്കാനാണു തോന്നിയത്.

“ഭാഗ്യം എപ്പോഴാണു വന്നു കയറുകയെന്നു പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ..”, ബ്ലാങ്കറ്റ് റീനയെ പുതപ്പിച്ചു കൊണ്ടു ജയേഷ് പറഞ്ഞു. ജയേഷിൻ്റെ കൈ ദേഹത്ത് എല്ലായിടത്തും മുട്ടുന്നതു റീന അറിഞ്ഞു. ആദ്യമായി വേറൊരു പുരുഷനുമായുള്ള ലീലാവിലാസങ്ങൾ റീന ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു. തികച്ചും ഒരു പുതുമയുമുള്ള അനുഭവം.

ബാക്കി യാത്രക്കാർ എല്ലാവരും ഉറങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ജയേഷ് തോളത്തു കൂടി കയ്യിട്ടു റീനയെ അടുത്തേക്കു ചേർത്തു.

“എൻ്റെ തോളിൽ തല വെച്ചു കണ്ണ് അടച്ചോളൂ..”

എത്രത്തോളം പോകുമെന്നു അറിയണമല്ലോ, റീന ജയേഷിൻറെ അടുത്തേക്കു നീങ്ങി തോളിൽ തല ചായിച്ചു. റീനയിൽ നിന്നു പ്രോത്സാഹനം കിട്ടുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ജയേഷിനു ആകെ ഒരു തരിപ്പ്. റീനയുടെ മുടി കാറ്റത്തു ജയേഷിൻറെ മുഖത്തു വന്നു തട്ടി.

“ആകെ ശല്യമായി അല്ലേ? മുടി പാറിക്കളിക്കുന്നു.”, റീന പറഞ്ഞു.

“നല്ല ഷാമ്പൂവിൻറെ മണം. ആ മുടികൾ കൊണ്ടുള്ള തലോടൽ എനിക്കു ഇഷ്‌ടമാണ്.”, റീന കണ്ണുകൾ അടച്ചു, ചെറിയ മയക്കത്തിലേക്കു വീണു. ജയേഷിൻ്റെ കൈകൾ പുറകിൽ കൂടി വന്നു തന്നെ ചേർത്തു പിടിക്കുന്നതു റീന അറിഞ്ഞു. ജയേഷ് ബ്ലൗസിനുള്ളിലേക്കു കേറിക്കിടന്ന മാല വലിച്ചെടുത്തു അതിൽ തിരുമ്മിപ്പിടിച്ചു. ജയേഷിൻ്റെ കൈകൾ മുലകളുടെ അടുത്തേക്കു തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന മട്ടിൽ നീങ്ങി ഇറുങ്ങന്നതു റീന കണ്ടു. ബസ് ഗട്ടറിൽ വീഴുമ്പോഴും വളവു എടുക്കുമ്പോഴും മുലകളിൽ ശരിക്കും അമരുന്നു. താനാകെ ത്രസ്സിക്കുന്നതു റീന അറിഞ്ഞു. ശ്വാസത്തിൻ്റെ സ്‌പീഡ് കൂടി. യാത്രയിലെ ഈ സുഖം എന്തിനു വേണ്ടെന്നു വെക്കണം ? അതും സുമുഖനുമായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനുമായി.