ഒരു ബ്ലാക് മെയിലിങ് അപാരത [Dr. Wanderlust] 1350

എട്ടുമണിയായപ്പോൾ ഞാൻ ബാക്കിയുള്ള ഷോപ്പിലെ ക്ലോസിങ് എല്ലാം നടത്തി മെയിൻ ടെക്സ്റ്റൈൽസിലെത്തി…

എന്നെ കണ്ടതും ജോസേട്ടൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ടെഴുന്നേറ്റു… പിന്നെ കൗണ്ടറിൽ നിന്നും മാറി തന്നു….

“ജോസേട്ടൻ എന്തൊക്കെയുണ്ട്?”

” ഇങ്ങനെയൊക്കെ പോകുന്നു മോനെ ” ആൾ എല്ലാവരെയും മോനെ, കുഞ്ഞേ എന്നൊക്കെയെ വിളിക്കു..

” ഇങ്ങനെയൊക്കെ പോയാൽ മതിയോ ജോസേട്ടാ? ” കമ്പ്യൂട്ടർ സ്ക്രീൻ നോക്കികൊണ്ട് ഞാൻ വെറുതെ ചോദിച്ചു..

“അത് ഞാൻ അങ്ങോട്ട് അല്ലിയോ ചോദിക്കേണ്ടത്.. ഇങ്ങനെ ഒറ്റത്തടിയായി നടന്നാൽ മതിയോ.. ഒരു പെണ്ണൊക്കെ കേട്ടണ്ടേ കുഞ്ഞേ..”

“പിറവത്തു പറ്റിയ പിള്ളേരുണ്ടോന്ന് നോക്ക് ജോസേട്ടാ നമുക്ക് ആലോചിക്കാം.” ഞാൻ ചിരിച്ചു.

“ശരിക്കും.. എന്നാൽ ഞാനൊന്ന് നോക്കട്ടെ..” പുള്ളി അത് സീരിയസായി എടുത്തു..

“ആ നിങ്ങള് കൊള്ളാല്ലോ. അപ്പോഴേക്കും അത് കാര്യമായി എടുത്തോ.”

“ങേ.. അപ്പോൾ കാര്യമായി പറഞ്ഞതല്ലേ ” പുള്ളി വാ പൊളിച്ചു…

“എന്റെ പൊന്ന് ജോസേട്ടാ നിങ്ങൾക്ക് വേറെ പണിയില്ലേ… ഒരു ചായ കുടിക്കാൻ ആരെങ്കിലും ചായത്തോട്ടം വാങ്ങുമോ?”

“ഇങ്ങനെ എപ്പോഴും വല്ല പറമ്പിൽ നിന്നും ചായ കുടിച്ചു നടന്നാൽ മതിയോ?” പുള്ളി കൊള്ളിച്ചൊന്ന് പറഞ്ഞു…

“ഹാ.. മതിയെന്നെ… നമുക്ക് ഇങ്ങനെയൊക്കെ പോയാൽ മതി.. ഇനി അത്ര നിർബന്ധമാണേൽ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു നോക്കാം.. അന്നേരം പെണ്ണ് നോക്കാൻ ജോസേട്ടനെ ഏൽപ്പിക്കാം എന്തേയ്?.”

“കുഞ്ഞേ ഓരോന്നിനും ഓരോ സമയമുണ്ട്.. ഈ നല്ല പ്രായത്തിൽ കെട്ടിയാൽ പിന്നെ ദുഖിക്കേണ്ടി വരില്ല..” അയാൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി. പിന്നെ പുള്ളിയുടെ ബാഗ് കയ്യിലെടുത്തു.