ഒരു ചെറിയ സ്ട്രൈറ്റ് സ്റ്റോറി [സുബിമോൻ] 207

ഇത്തവണ എന്റെ ഹൃദയം പടപട മിടിച്ചു. ടൗണിലേക്ക് ഒന്നും അവളെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാൻ പറ്റിയില്ല. മെയിൻ റോഡ് വരെ അവൾ പിന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

അതിനകം അല്ലറ ചില്ലറ കുശലങ്ങൾ ചോദിച്ചു എന്നല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും നടന്നുമില്ല. പിന്നെ ഇത്തരം കാര്യങ്ങൾക്ക് ചിലർക്ക് ഉള്ള കഴിവ് എനിക്ക് ഇല്ല, അല്ലെങ്കിൽ കോൺഫിഡൻസ്, അതില്ല.

പക്ഷേ അന്ന് വൈകുന്നേരം ചിലത് നടന്നു. വൈകുന്നേരം ഫേസ്ബുക്ക് മെസഞ്ചറിൽ എനിക്ക് ഇങ്ങോട്ട് അവളുടെ ഹായ്കിട്ടി.

എന്റെ ഉള്ളിൽ അപ്പോൾ ചിലത് ഒക്കെ കത്തി.

ഞാൻ തിരികെയും ഹായ് കൊടുത്തു.

പിന്നെ മെല്ലെ മെല്ലെ ഒരു ഒന്നൊന്നര ആഴ്ച ഞങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ചാറ്റ് ചെയ്ത് ജനറൽ ആയി പലതും സംസാരിച്ചു.

അങ്ങനെ അവസാനം പൂച്ച പുറത്തു ചാടി.

അവൾ ” ചേട്ടന്റെ വൈഫ് സൂപ്പർ ആണല്ലേ….??? “എന്ന് ചോദിച്ചു.

എന്റെ വൈഫ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞല്ലോ, അത്യാവശ്യം ബോംബ് ആണ്. കറുപ്പ് താൻ എനിക്ക് പിടിച്ച കളർ എന്ന തമിഴ് പാട്ടിലെ നടി മാളവികയുടെ ഏറെക്കുറെ പോലെ ആണ് എന്റെ പെണ്ണ്.

ഇരുനിറം, പക്ഷെ റൗണ്ട് മുലയും ചന്തിയും. ആരെയും കൂസാതെ ഉള്ള പ്രകൃതവും.

ഞാൻ “ആാാ.. കൊള്ളാം… നല്ല പെണ്ണ് ആണ്…” എന്ന് പറഞ്ഞ് അതിൽ ഒതുക്കി. അത് വിട്ട് ഞാൻ വിട്ട് പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് തന്നെ പണി കിട്ടാനുള്ള സാധ്യത ഉണ്ട്.

ഋതിക :” ചേച്ചിയുടെ ബി എഡ്ക്ലാസിലെ ചേട്ടന്മാർ തന്നെ അല്ല, എന്റെ ക്ലാസിലെ പിള്ളേര് വരെ ചേച്ചി സാരി ഉടുത്തു വരുന്ന കാണാൻ…… ” എന്ന് പറഞ്ഞ് അവൾ നിർത്തി.

സാധാരണ ചില ഊച്ചാളി കെട്ടിയവൻമാരുടെ പോലെ ‘ അതെ അവൾ കാണാൻ നല്ലത് ആണ് പക്ഷേ എനിക്ക് അങ്ങനെ അവൾ ഒന്നും ചെയ്തു തരാറില്ല….’ എന്നൊന്നും ഞാൻ തള്ളിയില്ല . ഈ അറേഞ്ച്ഡ് മാരേജ് എന്ന പരിപാടി ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്ക് അങ്ങനെത്തെ ഒരു ബോംബിനെ പ്രേമിക്കാൻ പോലും കിട്ടുമായിരുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു.