Oru daridra Kudumbam [Saji] 217

“താൻ ബോൾഡായ കുട്ടി ആണെല്ലോ ഞാൻ പ്രദീക്ഷച്ചതിലും കൂടുതലാണല്ലോ” പോസ്റ്മാൻ സവിതയുടെ പൂറിലൂടെ ഒലിക്കുന്ന തേൻ നോക്കി പറഞ്ഞു.

തൻ്റെ കാലിലൂടെ ഒഴുകുന്ന തേനാണ് പോസ്റ്മാന്റെ ശ്രെധ എന്ന് മനസിലാക്കിയ സവിത ” മ് ഇത് ഞാൻ കുറച്ചു മുൻപ് ഒന്ന് വിരൽ ഇട്ടതാ, ഭത്താവ് പോയിട്ടു എത്രെ നാളയെന്നറിയുമോ?? എനിക്കിപ്പോൾ ഈ വിരലും പച്ചക്കറിയൊക്കെയാണ് ശരണം . അതിനിടക്കളെ താങ്കൾ കയറിവന്നത് അതോടെ അതും പാതിയിൽ നിന്നുപോയി ”

“ക്ഷെമിക്കണം എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു” പോസ്റ്മാൻ ഇത്രേ ഓപ്പണായി സംസാരിച്ച സവിതയെ നോക്കി ഒരു അത്ഭുദഭാവത്തിൽ നോക്കി

“എനിക്കത് തീർക്കണം താങ്കൾ ഒരു ഉപകാരം ചെയ്യാമോ ഇവിടെ ഒന്ന് ഇരുന്നു തന്നാൽ മതി ഞാൻ ചെയുന്ന നോക്കിയിരുന്നാൽ മതി. ചെയ്യുമോ??? സവിത പോസ്റ്മാനെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

“ക്ഷെമിക്കണം എനിക്കൊരു ഭാര്യ ഉണ്ട് രണ്ടു കുട്ടികളും ഞാൻ ഒരിക്കലും അവളെ വഞ്ചിക്കില്ല കാമം പോലുള്ളവയെല്ലാം എൻ്റെ നിയത്രണത്തിൽ തന്നെ യാണിപ്പോഴും, ” പോസ്റ്മാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ പോയി.

“കുഴപ്പം ഇല്ല താങ്കളെ അന്ന് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിക്കറിയാമായിരുന്നു താങ്കൾ ഒരു നല്ല ആളാണെന്നു. ഞാൻ അങ്ങനെ ചോതിച്ചതിൽ എന്നോട് ക്ഷെമിക്കണം അതുപോലെ ഇനിയും വരണം ഇ ഇ ചോദിച്ചത് കൊണ്ട് വരാതിരിക്കരുത്.” സവിതയുടെ ആഗ്രഹം നടന്നില്ലെങ്കിലും സവിതക്കു മനസ്സിൽ ഒരു കുളിമഴ പെയ്തപോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“പിന്നെ ഞാൻ വരില്ലേ…എപ്പോ കത്ത് വരുന്നോ അപ്പൊ ഇവിടെ എത്തും അന്ന് സവിത തുണി ഉടുത്തോ അല്ലാതെയോ കത്ത് വാങ്ങിക്കോ എനിക്കൊരു പ്രേശ്നവും ഇല്ല” എന്ന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പോസ്റ്മാൻ പറഞ്ഞു.

പോകുമ്പോൾ എല്ലാം ശെരിയാകും ഭർത്താവു ഉടനെ വരും ഒരുപാട് കാശുണ്ടാകും എല്ലാ പ്രേശ്നങ്ങളും മാറുമെന്ന് പറഞ്ഞു പോസ്റ്മാൻ നടന്നു നീങ്ങി

ദൂരെ മറഞ്ഞുപോകുന്നവരെ സവിത നോക്കിയിരുന്നു (തുടരും….)