ഒരു ഹൌസ് വൈഫിന്റെ കാമനകൾ 6 [പഴഞ്ചൻ] 528

വീടിന്റെ പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ മഴ ചാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ശ്യാംമോനേയും കൂട്ടി ഒരു ഓട്ടോയിൽ ബസ് സ്റ്റാൻഡിലേക്ക് പോകാമെന്ന് കരുതി സുഷമ കുട നിവർത്തിയപ്പോൾ ജീപ്പോടിച്ചു കൊണ്ട് ഗോപിയമ്മാവൻ അങ്ങോട്ട് വരുന്നത് കണ്ടു…
“ നീ പോകുമ്പോൾ വരാതിരിക്കുന്നതെങ്ങിനാ മോളേ… “ ജീപ്പ് തിരിച്ചു നിർത്തി സുഷമയെ നോക്കി ഗോപി വെളുക്കനെ ചിരിച്ചു… അവൾക്ക് അമ്മാവൻ വന്നത് കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷമായി…
“ നീ എതായാലും പോവേല്ലേ… ബസ് സ്റ്റാൻഡ് വരെ ജീപ്പോടിച്ചോ… ” അതു പറഞ്ഞിട്ട് അവരുടെ സാധനങ്ങൾ ഗോപിയെടുത്ത് ജീപ്പിനു പുറകിലേക്ക് വച്ചു… അതു കേട്ടപ്പോൾ സുഷമ സന്തോഷത്താടെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് കേറിയിരുന്നു…
ശ്യാംമോനെ ഗോപി ജീപ്പിന്റെ ഏറ്റവും പുറകിലെ സൈഡ് സീറ്റിൽ കൊണ്ടുപോയി ഇരുത്തി…
“ മോന്റെ അമ്മ ജീപ്പൊടിക്കേലേ… അപ്പൊ പുറകിലെ ഏതെങ്കിലും വണ്ടി കേറി വരുന്നുണ്ടോ എന്നു പറയണം… കേട്ടല്ലോ… ” അവന്റെ കവിളിൽ പിടിച്ച് ആട്ടിക്കൊണ്ട് ഗോപി പറഞ്ഞു…
“ ശരി അപ്പൂപ്പാ… ” തന്നെ ഒരു ജോലി ഏൽപ്പിച്ചതിൽ ശ്യാമിന് അഭിമാനം തോന്നി… പിന്നെ ജീപ്പിന്റെ പുറകിൽ ഇരുന്ന് കാഴ്ച ആസ്വദിക്കാലോന്ന് അവൻ കരുതി… റോഡിന്റെ ഇടതുഭാഗത്തായി കൊക്ക പോലെയാണ്… വലതുഭാഗത്തായി പാറയും…
മഴച്ചാറ്റലിനു ശക്തി കൂടി…
“ ശ്ശെ… ഇതെന്താ കാലവർഷമാണോ… മഴ കാലം തെറ്റിപ്പെയ്യേണ്… മോള് ആ പടുത ഒന്ന് വലിച്ചിട്ടോ… ” ഗോപി ഇരുന്ന ഭാഗം മറച്ച ശേഷം ഡ്രൈവിംഗ് സൈഡിലെ പടുത വലിച്ചിടാനായി അവളുടെ വശത്തേക്ക് ആഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
അപ്പോൾ സാരിക്കു മുകളിലൂടെ ഗോപിയുടെ മുട്ടുകൈ തന്റെ മുലക്കുടങ്ങളിൽ അമരുന്നത് സുഷമ അറിഞ്ഞു… ഓഹോ… അപ്പോൾ അതിനാണ് അമ്മാവൻ ഓടിക്കിതച്ച് വന്നത്… ഉം… ബസ് സ്റ്റാൻഡ് വരെയെങ്കിൽ അത്രയും തന്നെ മുതലാക്കാനുള്ള പരിപാടിയാണ്… അതിൽ പക്ഷേ അവൾക്ക് സന്തോഷമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ…
“ ശ്യാംമോനെ… പുറകിലെ പടുത നീയും താഴ്ത്തിയിട്ടോ… എന്നിട്ട് വശത്തുടെ നോക്കിയാൽ മതി… ” പുറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് ഗോപി പറഞ്ഞു… ശ്യാംമോൻ അതുപോലെ ചെയ്തു… സുഷമ ജീപ്പ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് പതിയെ റോഡിനോട് ചേർന്ന് ഓടിച്ചു തുടങ്ങി… ജീപ്പിന്റെ എല്ലാ ഭാഗവും അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നതു കൊണ്ട് ഉള്ളിലാകെ ഇരുട്ടായി…