ഒരു ഇന്റർകാസ്റ്റ് അവിഹിതം [അംബി] 389

ഒരു ദിവസം ഒരു ചെക്കൻ, ഒരു ഇരുപത്തി അഞ്ച് വയസ്സ് ഒക്കെ തോന്നിക്കും

അവൻ മുറ്റത്ത് വന്ന് റംലയെ ചോദിച്ചു

നല്ല കുളിക്കാതെ കൂറ ലുക്ക്, അത്യാവശ്യം ജിമ്മിൽ ഒക്കെ പോയിട്ട് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു നല്ല ശരീരം ഉണ്ട്, നല്ല കറുത്ത കളറും

ശ്രീദേവി റംലയെ വിളിക്കാൻ ഉള്ളിലേക്ക് പോയി

അവളെ വിളിച്ച് വന്നു

റംല ആ ചെക്കനോട് എന്തൊക്കെയോ മാറി നിന്ന് സംസാരിച്ചു, പിന്നെ അവൻ പുറത്തേക്ക് പോയി

റംല. എൻ്റെ മോനാ, ആഫീസ്

ശ്രീദേവി. ഇത്ര വലിയ മോൻ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞില്ല കേട്ടോ,

റംല. പണ്ട് അവൻ ജോലിക്ക് ഒന്നും പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല, ഇപ്പൊ അടുത്ത് ഒരു കടയിൽ ജോലി കിട്ടി

ഗൾഫിലേക്ക് പോകാൻ നോക്കി കൊണ്ട് ഇരിക്കാ

ശ്രീദേവി. നല്ലതാ, അവിടെ പോയാ ഒരുവിധം എല്ലാവരും രക്ഷപെടും

എന്നാ ഞാൻ ബാക്കി പണി നോക്കട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞ് അവള് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി

കുറച്ച് നേരത്തിന് ശേഷം ഉസ്താദ് ഗേറ്റും തുറന്ന് വന്നു.

ഉസ്താദ്. ആ ചിന്താവിഷ്ടയായ ശ്യാമള എന്ത് ആലോചിച്ച് ഇരിക്കാ

ശ്രീദേവി. ഞാൻ ഒന്നും ഇല്ല, വെറുതെ….

ഉസ്താദ്. രവി ഏട്ടൻ എവിടെ, കണ്ടില്ലല്ലോ

ശ്രീദേവി. പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്

ഉസ്താദ്. നഫീസ് ഇപ്പൊ ഇവിടെനിന്ന് ഇറങ്ങി പോയല്ലോ,

ശ്രീദേവി. ആ അത് റംലയെ കാണാൻ വന്നതാ, എന്തേ

ഉസ്താദ്. ഏയ് ഒന്നും ഇല്ല, വെറുതെ ചോദിച്ചതാ, അവൻ്റെ ഉപ്പ മരിച്ചതിൽ പിന്നെ കുറച്ച് അറാംപിറപ്പ് ഒക്കെ ആയിരുന്നു, ഇപ്പൊ ഒരു വിധം നന്നായി…..

ശ്രീദേവി. മുൻപും വന്നിട്ട് ഒക്കെ ഉണ്ട്, എനിക്ക് മൈൻഡ് ചെയ്യണ്ട കാര്യം ഇതുവരെ വന്നിട്ടില്ല. ഇന്നാ ആദ്യം ആയിട്ട് സംസാരിക്കുന്നത്

ഉസ്താദ്. ഹാ നല്ല ചെക്കനാ, വേണേൽ ഒന്ന് മുട്ടി നോക്കിക്കോ കേട്ടോ എന്നും വരുന്നത് അല്ലേ, ഭർത്താവ് റംലക്കും, ഭാര്യ മോനും നല്ല കോമ്പിനേഷൻ ആവും, പണ്ട് ഇവൻ പഠിക്കാൻ വന്നിരുന്ന കാലത്ത് അവൻ്റെ സാമാനം ഞാൻ കണ്ടിട്ട് ഉണ്ട്, അന്ന് തന്നെ കൈ പത്തിക്ക് അത്രക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു, അപ്പോ ഇന്ന് അത് വളർന്ന് ചെറിയ പടവലം ആയിട്ട് ഉണ്ടാവും