ഒരു കച്ചവടത്തിന്റെ കഥ 1 344

ഒരാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞു. പുത്തന്‍ ബൈക്കുമായി രൂപേഷ് വീട്ടിലെത്തി. രാത്രിയില്‍ അത്താഴശേഷം എല്ലാവരും ചേര്‍ന്ന് രോഹിണിയുടെ കാര്യം ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നു.

അമ്മ: മോളേ രോഹണി ഒന്നിങ്ങുവാ…

അവള്‍ വാതില്‍ തുറന്ന് പുറത്ത് വന്നു. സാരിപാവാടയും ബ്ലൗസുമാണ് വേഷം. ബ്ലൗസിനാണെങ്കില്‍ ഒരു ഹുക്ക് മാത്രമേ ഉള്ളു. മുലകള്‍ മുക്കാല്‍ ഭാഗവും പുറത്ത് കാണാം.

അച്ഛന്‍: മോളേ രോഹിണി….. ഇനിയൊരു രണ്ടാം വിവാഹത്തിന് മോള് തയ്യാറാവണം.

രോഹണി: എനിക്ക് സമ്മതമാണച്ചാ.

രൂപേഷ്: ചേച്ചി എമണ്ടന്‍ ചരക്കല്ലേ…. നല്ല ഒന്നാന്തരം ആണ്‍പിള്ളേര് വന്ന് ക്യൂ നില്‍ക്കും.

(രോഹിണി ചിരിച്ചു).

രശ്മി: ചേച്ചിയെ കുറച്ച് ദൂരെ കെട്ടിച്ചയക്കുന്നതാ നല്ലത്.

രൂപേഷ്: അത് ശരിയാ, വിവാഹത്തിന് മുമ്പും ചേച്ചിക്ക് ഇവിടെ ചില അവിഹിത ബന്ധങ്ങളൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നതല്ലേ?. പിന്നെ വിവാഹത്തെ കുറിച്ചൊന്നും ചേച്ചി പേടിക്കേണ്ട. വെടികള്‍ പോലും വിവാഹം കഴിക്കുന്നുണ്ട് പിന്നെയാണോ ചേച്ചി.

രശ്മി: പിന്നെ.. ചേച്ചിയാരാ?

രോഹിണി: ഒന്ന് പോടി…… ഞാന്‍ വെടിയൊന്നുമല്ല. അവള്‍ക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.

രൂപേഷ്: ചേച്ചിക്ക് പണ്ടത്തെ ‘ചോളിക്കെ പീച്ചെ’ ഡാന്‍സൊക്കെ ഒര്‍മയുണ്ടോ? വിവാഹത്തിനുമുമ്പ് ചേച്ചി മുലകള്‍ കുലുക്കി ഡാന്‍സ് ചെയ്യുമായിരുന്നല്ലോ?

ഓ… ഞാനതൊക്കെ മറന്നുപോയി… രോഹിണി പറഞ്ഞു.

അച്ഛന്‍: ഒന്ന് ശ്രമിച്ച് നോക്ക് മോളെ….. പണ്ട് മുലയൊക്കെ പുറത്തിട്ട് മോള് മുലയാട്ടം തന്നെ നടത്തുമായിരുന്നു.

രൂപേഷ്: കുട്ടിക്കാലത്തേ ചേച്ചി നല്ല ഒന്നാന്തരം മുലച്ചിയായിരുന്നു.

അവള്‍ ചോളിക്കെ പീച്ചെ ക്യാഹെ എന്ന പാട്ടും പാടി മുലകള്‍ കുലുക്കി ഡാന്‍സ് ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. ഒറ്റ ഹുക്കിന്റെ ബ്ലൗസ്സില്‍ നിന്നും മുലകള്‍ പുറത്തേക്ക് ചാടുമോ എന്നുപോലും തോന്നുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഡാന്‍സ് നിര്‍ത്തി അവള്‍ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. പുറകെ രൂപേഷും പോയി. രോഹിണിയുടെ അടുത്ത് പോയിരുന്നു.

കലക്കി ചേച്ചി. ചേച്ചിയുടെ കൂടെ മുലകളും ഡാന്‍സ് ചെയ്തു. എന്താ പെട്ടെന്ന് നിര്‍ത്തി കളഞ്ഞത്.

ഓ.. മടുത്തെടാ, നാളെയാവട്ടെ…….

ഇന്നലെ രാത്രി ചേച്ചിയുടെ മുറിയില്‍ നിന്ന് ഒരാള്‍ ഇറങ്ങി പോകുന്നത് കണ്ടലോ ആരാ അത്.? രൂപേഷ് ചോദിച്ചു.

അത് മനു….. മുനേവേട്ടന്‍