ഒരു മഞ്ഞുകാല ഓർമ [Ann] 60

ജനുവരി എത്തി.
കാനഡയിലെ എന്റെ ആദ്യ ശീതകാലം.

ഒരു വാരാന്ത്യ രാത്രി. പതിവ് ഭക്ഷണവും ഒരിത്തിരി വോഡ്കയും  സംസാരവും കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും ഉറങ്ങാൻ പോയി. അപ്പോഴാണ് രാഹുലിന്റെ വിളി. സാധാരണ അവൻ രാത്രിയിൽ വിളിക്കുന്നത് തന്നെ ഇക്കിളി വർത്താനം പറയാൻ ആണ് . ഇക്കിളി കഥകൾ കിട്ടുന്ന ഈ സൈറ്റ് പറഞ്ഞു തന്നത് തന്നെ അവൻ ആണ് . “ഇന്ന് എന്താണോ എന്തോ !!”.

“ഒരു ഡ്രൈവ് പോകാമോ? പുറത്തു കിടിലൻ സ്നോ… നല്ല വൈബ് ആയിരിക്കും.”

വീട്ടിലെല്ലാവരും ഉറങ്ങിയെന്ന് ഉറപ്പാക്കി ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. മഞ്ഞിൽ മൂടപ്പെട്ട റോഡുകളും, മരവിപ്പിക്കുന്ന തണുപ്പും—എന്റെ ജീവിതത്തിലെ മറ്റൊരു പുതിയ അധ്യായത്തിന്റെ തുടക്കമെന്ന പോലെ ആ രാത്രി നിശ്ശബ്ദമായി കാത്തുനിന്നിരുന്നു.

വാതിൽ ശബ്ദമില്ലാതെ അടച്ചു ഞാൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.
സ്നോയിൽ മൂടിയ റോഡിൽ കാൽവെച്ചതുമാത്രം—തണുപ്പ് ഉള്ളിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി. ശ്വാസം പുറത്തുവിടുമ്പോൾ വെളുത്ത പുക പോലെ ഉയരുന്നു. ലൈറ്റ് പോസ്റ്റുകളുടെ വെള്ളി വെളിച്ചത്തിൽ സ്നോ തിളങ്ങുന്ന കാഴ്ച… മനോഹരവും അല്പം ഭയപ്പെടുത്തുന്നതുമായിരുന്നു.

രാഹുലിന്റെ കാർ പതുക്കെ എന്റെ മുന്നിൽ വന്ന് നിന്നു.
ഡോർ തുറക്കുമ്പോൾ, അകത്തെ ചൂട് എന്നെ ഒരു നിമിഷം ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

“തണുത്തു ഐസ് ആയെന്നു തോന്നുന്നല്ലോ?”
അവൻ ചോദിച്ചു.

ഞാൻ ചിരിച്ചു. “കുറച്ച്.”

കാർ മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. ചുറ്റും നിശ്ശബ്ദം. റേഡിയോയിൽ ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് പാട്ട്. പുറത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ, ലോകം മുഴുവൻ വെളുപ്പിൽ മൂടിയതുപോലെ. ഗ്രാമത്തിലെ എന്റെ വീട്ടുമുറ്റം, പുലർച്ചെ മഞ്ഞുവീഴുന്ന പാടം—ഒന്നൊന്നായി മനസ്സിലേക്ക് കയറിവന്നു.