“പോടാ ” . എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു .
കുറച്ച് സമയം ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു. അടുത്ത്, പക്ഷേ അതിരുകൾ പാലിച്ച്. ആ രാത്രി ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി—
പ്രണയം എല്ലായ്പ്പോഴും സ്പർശത്തിലൂടെയല്ല തുടങ്ങുന്നത്.
ചിലപ്പോൾ, അത് ഉള്ളിലെ യുദ്ധത്തിലൂടെയാണ്.
വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ, കാർ വാതിൽ അടയുന്ന ശബ്ദം എനിക്ക് ഒരു തീരുമാനത്തിന്റെ ശബ്ദം പോലെ തോന്നി.
ഞാൻ പഴയ ആൻ ആയിരുന്നില്ല.
പക്ഷേ, പുതിയ ആൻ ആകാനും എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ധൈര്യം പൂർണ്ണമായി വന്നിരുന്നില്ല.
സ്നോ വീഴുന്ന ആ നിശ്ശബ്ദ രാത്രിയിൽ,
എന്റെ മനസ്സ് ആദ്യമായി തന്നെ ചോദിച്ചു—
സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നത് അതിരുകൾ തകർക്കലാണോ,
അല്ലെങ്കിൽ അവയെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് തിരഞ്ഞെടുക്കലാണോ?
കാർ വീണ്ടും നീങ്ങുമ്പോൾ, ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും അധികം സംസാരിച്ചില്ല.
അന്നത്തെ മഞ്ഞുവീഴ്ചപോലെ തന്നെ, എന്റെ മനസ്സിനുള്ളിലും ഒരുപാട് ചിന്തകൾ പതുക്കെ അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
രാഹുലിന്റെ അപാർട്ട്മെന്റിന് മുന്നിൽ കാർ നിർത്തി. കെട്ടിടം മുഴുവൻ നിശ്ശബ്ദം. വിൻഡോകളിലൂടെ മങ്ങിയ വെളിച്ചം മാത്രം. ഞാൻ ഒന്നു മടിച്ചു നിന്നപ്പോൾ, അവൻ നോക്കി ചിരിച്ചു.
“നിനക്ക് കംഫർട്ടബിൾ അല്ലെങ്കിൽ… നമുക്ക് തിരികെ പോകാം.”
അത് കേട്ടപ്പോൾ, എന്തോ ഒന്നു ഉള്ളിൽ ഇളകി.
ഞാൻ തലകുലുക്കി. “ഇല്ല… വരാം.”
ലിഫ്റ്റിൽ കയറിയപ്പോൾ, ഞങ്ങളുടെ ശ്വാസം മാത്രം കേൾക്കുന്നത്ര അടുത്ത്. അവന്റെ കൈ എന്റെ കൈക്കടുത്ത്… തൊടുന്നില്ല, പക്ഷേ സാന്നിധ്യം അറിയാം. ഹൃദയമിടിപ്പ് വേഗത്തിലായി.
Adipoli..Kurachoode ookkanamarunu avale
Touching ആണ്. പക്ഷെ ഈ മനസാക്ഷിയുടെ അഗ്നിപരീക്ഷകൾ നമ്മൾ തീവ്രമായി അനുഭവിക്കുന്നത് ആദ്യ തവണ മാത്രം. അതുവരെ നമ്മൾ പിൻതുടർന്നിരുന്ന വാല്യൂ സിസ്റ്റം പൊട്ടിച്ച് പുറത്ത് വരുമ്പോൾ മാത്രം. മെല്ലെമെല്ലെ നമ്മൾ പുതിയതുമായി ഇണങ്ങുമ്പോൾ അതാകും നമ്മുടെ പുതിയ വാല്യൂ സിസ്റ്റം..നിൻ്റെ മറ്റ് കൂട്ടുകാരുടേത് പോലെ.
Wish you all the luck. But ഇനിയും എഴുതണം. നന്നായി എഴുതാൻ അറിയാം ആൻ നിനക്ക് . ഇഷ്ടത്തോടെ
Thank you. സ്കൂളിൽ പഠിച്ചിരുന്നപ്പോൾ ചെറുകഥ ഒക്കെ എഴുത്തുമാരുന്നെങ്കിലും ഇപ്പോൾ അതൊക്കെ പോയി എന്നാ വിചാരിച്ചത് . ഇഷ്ടം ആയെന്നറിഞ്ഞതിൽ സന്തോഷം.
kitchener il irunnu vaayikkunnu. ann ninte address para. namukk meet cheyyam😊
ആഹാ ! ഇവിടെ നിന്ന് തന്നെ വായനക്കാർ ഉണ്ടാവും എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചതേ ഇല്ല . താൻ സ്ടുടെന്റ്റ് ആണോ ? മീറ്റ് ഒന്നും വേണ്ട.