ഒരു ഒമെഗിൾ ചാറ്റ് ഡയറി [Athirakutti] 279

എല്ലാം കഴിഞ്ഞു തളർന്നു ഞാൻ ഇരുന്നു. മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോ ഡാഡി ഫ്ലയിങ് കിസ്സ് തരുവാ. ഞാൻ നാണിച്ചു മുഖം തിരിച്ചു. “എങ്ങനുണ്ട് ഇപ്പൊ?” ഡാഡി ചോദിച്ചു. “ഇപ്പൊ എന്നോട് ഒന്നും ചോദിക്കല്ലേ. എനിക്ക് ഒന്നും പറയാൻ ഇപ്പൊ പറ്റില്ല. സോറി ഡാഡി.” ഞാൻ കിതച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും ഡാഡി ഡാഡിയുടെ ഫോൺ നമ്പർ ചാറ്റിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്തു തന്നു. “മോള് സൗകര്യം പോലെ ആ നമ്പറിൽ ഒരു മെസ്സേജ് ഇട്. ഡാഡി മോളെ വിളിക്കാം.

ഇന്ന് ഇപ്പൊ മോൾ ഉറങ്ങിക്കോ. മോൾടെ നമ്പർ തന്നാൽ ഇപ്പൊ തന്നെ അതിൽ ഞാൻ ഒരു മിസ്സ്ഡ് കാൾ തരാം.” ഡാഡി പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോ ഒട്ടും മടി ഇല്ലാതെ ഞാൻ നമ്പർ ടൈപ്പ് ചെയ്തു കൊടുത്തു. ഈ ഡാഡിയെ മിസ് ചെയ്യാൻ മനസ് വരുന്നില്ല. എന്നും എന്റെ കൂടെ ഡാഡി വേണം എന്ന ഒരു തോന്നൽ. പ്രായം കൂടുതൽ ഉള്ളത് കൊണ്ടാവണം ഒരു സുരക്ഷയുള്ള, തലോടലുള്ള ഒരു ഫീലിംഗ്.

ഉടൻ തന്നെ ഒരു കാൾ എൻ്റെ ഫോണിലേക്കു വന്നു. ട്രൂകോളറിൽ പേര് തെളിഞ്ഞു വന്നു – ഡോക്ടർ ജോസഫ് കുര്യൻ.

“അപ്പൊ ഡാഡി ഒരു ഡോക്ടർ ആയിരുന്നോ?” എഴുനേറ്റു നിന്നു “അതെ ” എന്നും പറഞ്ഞു ഡാഡി ഷെഡ്‌ഡി വലിച്ചിട്ടു. ഷഡി ഇട്ടു നിൽക്കുന്നത് കാണാൻ എന്താ ഭംഗി. ഞാൻ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു. മുണ്ടു കൊണ്ട് ദേഹത്ത് പറ്റിപിടിച്ച പാലൊക്കെ ഡാഡി തുടച്ചു കളഞ്ഞു.

“അപ്പൊ മോള് കഴുകി വൃത്തിയാക്കിയിട്ടു ഉറങ്ങിക്കോ. ഇന്നിതാദ്യമല്ലേ. നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ടാവും. നമുക്ക് നാളെ സംസാരിക്കാം. ഡാഡിയും പോയി കഴുകട്ടെ. വാട്ട്സപ്പിൽ ഞാൻ മോൾക്ക് ഇപ്പൊ തന്നെ ഒരു മെസ്സേജ് ഇടാം.”

പറഞ്ഞതും ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു. ഒരു മെസ്സേജ് വന്നു. തുറന്നു നോക്കിയപ്പോ ഒരു തുടിക്കുന്ന ഹൃദയം. ഞാൻ സേവ് ചെയ്തു – ഡോക്ടർ ഡാഡി. ഒരു ഉമ്മയും കൂടെ കൊടുത്തിട്ടു അന്ന് ഞങ്ങൾ നിർത്തി.

നാളെ പ്രിയയോട് പറയാൻ ഒത്തിരി ഉള്ളതിന്റെ സന്തോഷം ഉള്ളിൽ അലയടിച്ചു. ഞാൻ പ്രായപൂർത്തി ആയ ഒരു പെണ്ണായി. മറ്റെല്ലാരെക്കാളും ഒരുപക്ഷെ എനിക്ക് ഇപ്പൊ കാര്യവിവരം കൂടുതൽ ഉണ്ടെന്നു ഒരു തോന്നൽ. ഒരു ഡോക്ടർ ഡാഡി ഉള്ളതിന്റെ അഹങ്കാരം.