ഒരു തനിനാടൻ പഴങ്കഥ 3 [സൂത്രൻ] 356

കയിലിരുപ്പു……ഈശ്വര…ഇങ്ങനത്തെ സ്വഭാവം ഉള്ള ഒരുത്തനെ ആണല്ലോ ഇന്ന് ഇവിടെ നിർത്താൻ പോയത്….അതും കൊച്ചല്ലേ കൂടെ കിടത്തം എന്നൊക്കെയ വിചാരിച്ചത്….കഷ്ടം”ഇതും പറഞ്ഞു ഒരു പുച്ഛ ഭാവത്തിൽ സുമതി അടുക്കളയിലേക്കു പോയി….

നല്ല രീതിയിൽ നാണംകെട്ടു നിന്ന ഞാൻ എന്തു ചെയ്‌യണം എന്നറിയാതെ ആ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു….അപ്പോഴേക്കും പുറത്തു അച്ഛന്റെ സൈക്കിളിന്റെ ബെൽ കേട്ടു അച്ഛൻ കുഞ്ഞമ്മയെ വിളിക്കുന്നതും കേട്ടു ഞാൻ ഞെട്ടി….അപ്പോഴേക്കും കുഞ്ഞമ്മ തിരിച്ചു മുറിയിലേക്ക് വന്നു ദേഷ്യത്തോടെ എന്നോടായി പറഞ്ഞു”ഡാ….മര്യാദയ്ക്ക് ഞാൻ നേരത്തെ തന്ന മുണ്ടു ഉടുത്തു നില്ക്കു….”

ഇതും പറഞ്ഞു പോകാൻ തിരിഞ്ഞ കുഞ്ഞമ്മയെ ഞാൻ പിടിച്ചു നിർത്തി കരച്ചിലിന്റെ വക്കത്തെ എത്തിയ ഞാൻ “കുഞ്ഞമ്മേ….ദയവു ചെയ്യ്തു എന്നെ നാറ്റിക്കരുത്…..അച്ഛനോടും ആരോടും പറയരുത്….പറ്റിപോയി…..ഇനി ഇങ്ങനെ ഉണ്ടാവില്ല….സത്യം”

ഇത്രയൊക്കെ കെഞ്ചി പറഞ്ഞിട്ടും കുഞ്ഞമ്മക്കു ഒരു ഭാവ വിത്യസം പോലും ഇല്ലാതെ….എന്നോട് “ഹാ….വിടെട ചെക്കാ…..എടാ നിനക്കു നാണം ഉണ്ടൊ…….ഇങ്ങനെ കിടന്നു കരയാൻ……എടാ…”എന്തോ പറയാൻ വന കുഞ്ഞമ്മ പകുതിക്ക് വെച്ചു നിർത്തി

ഞാൻ ” കുഞ്ഞമ്മേ ഒരു പ്രവശ്യത്തെക്കു ക്ഷെമിക്കു…..ഞാൻ കുഞ്ഞമ്മ പറയുന്ന പോലെ എന്തു വേണമെങ്കിലും ചെയ്‌യാം….അനുസരിക്കാം….”ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ നേരെ കുഞ്ഞമ്മയുടെ കാലിലേക്ക് വീഴാൻ നേരം തടഞ്ഞു കൊണ്ടു കുഞ്ഞമ്മ ഒന്നു ആകെമൊത്തം ഇരുത്തി നോക്കി….ഒന്നു മൂളി…..പോയി തുണി മാറി വാ…..

എന്നും പറഞ്ഞു ഒരു വിജയശ്രീലാളിതയായി കുഞ്ഞമ്മ അച്ഛനെ കാണാൻ പോയി. …….

ഞാൻ കുഞ്ഞമ്മ തന്ന മുണ്ടും ഉടുത്തു വാതുക്കൽ പോയി,അപ്പൊ അച്ഛനും കുഞ്ഞമ്മയും കൂടി സംസാരിച്ചു നിൽക്കുന്നു
എന്നെ കണ്ട പാടെ അച്ഛൻ “ഹല്ല…..നീ ഇന്ന് വരുന്നില്ലേ…..ഇവിടെ കൂടാൻ ആണോ”

അപ്പൊ ഞാൻ എന്തെങ്കിലുണ് പറയുന്നതിന്റെ മുന്പേ കുഞ്ഞമ്മ കയറി പറഞ്ഞു “ഞാൻ അവനോടു ചോദിച്ചു…അപ്പൊ അവൻ പറയുവ….അവൻ ഒന്നു രണ്ടു ദിവസം ഇവിടെ നിന്നിട്ട് പോകാം എന്ന്,അവിടെ ചെന്നിട്ടു പ്രത്യേകിച്ചു