ഒരു തനിനാടൻ പഴങ്കഥ 3 [സൂത്രൻ] 356

സഞ്ചിയിലേക്കു ഇട്ടു എന്നിട്ടു” കുറച്ചു ഉണക്ക ചെമ്മീൻ ആണ് അവളോട് പറഞ്ഞു എടുത്തു കൊടുക്കണം ട്ടാ”ഞാൻ ‘” ഇനി വേറെ വല്ലതും കൂടി ഉണ്ടോ അങ്ങോട്ടു കൊടുത്തു വിടാൻ,വേണമെങ്കിൽ ആ ഉരലും അമ്മിക്കല്ലും കൂടു എടുത്തു തരായിരുന്നില്ലേ”ഞാൻ എന്റെ ദേഷ്യം മുഖത്തു പ്രകടമാക്കി കൊണ്ടു പറഞ്ഞു

‘അമ്മ എന്തോ പറഞ്ഞു പിറു പിറുത്തു അകത്തേക്ക് പോയി
ഞാൻ നേരെ സുമതി കുഞ്ഞമ്മടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു,പോകുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ ഞാൻ ബിന്ദു ചേച്ചിയുടെ വീട്ടിലേക്കു ഒന്നു എത്തി നോക്കി,വാതുക്കൽ ഇവിടെ എങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ ഒന്നു പറഞ്ഞിട്ടു പോകാം എന്ന് കരുതി….ശെരിക്കും പറഞ്ഞാൽ പോകാൻ ഒരു താല്പര്യം ഇല്ല…പിന്നെ അച്ഛന്റെ വഴക്കു വൈകീട്ട് കേൾക്കണ്ടല്ലോ എന്നോർത്തു പോകുന്നതാ….

ഒരു മണിക്കൂർ എനിക്ക് ഒരു ദിവസം പോലെ തോന്നി,പറവൂരിന് അടുത്തു ഉള്ള സ്ഥലം ഏഴിലക്കര അവിടെയാണ് കുഞ്ഞമ്മേടെ വീട്,നടന്നു നടന്നു നടു ഓടിയാറായി,ഇടക്ക് കുറച്ചു സമയം ഇരുന്നു വിശ്രമിച്ചു ഞാൻ നേരെ കുഞ്ഞമ്മേടെ വീട്ടിലേക്ക് കയറി ചെന്നു….ഞങ്ങളെ പോലെ അല്ല ഞങ്ങളുടെ വീടിനേക്കാളും വലിയ വീട്,വത്സൻ ചിറ്റപ്പന്റെ തറവാട് വീട് ആണിത്,ഏകദേശം ഒരു 2.5 ഏക്കറിൽ തെങ്ങും,വാഴയും,കുറെ മരങ്ങളും ബാക്കി അല്ലറ ചില്ലറ പച്ചക്കറികൃഷിയുമായി ആ ഭാഗത്തെ ഏറ്റവും ചെറിയ വീട് ആണിത് എന്നു പറയാം,കാരണം ഈ ഭാഗത്തു ഇതിലും വലിയ ഇല്ലങ്ങളും മനകളും കുറെ ഉണ്ട്,,

ഇവർ ഞങ്ങളെക്കാൾ ഒരുപടി കൂടുതൽ സമ്പന്നർ ആണെന് മാത്രം,എന്നാലും അതിന്റെ അഹങ്കാരം ഒന്ന് ഇല്ലാതെ നല്ല രീതിയിൽ എല്ലാരോടും സഹകരിച്ചു കഴിഞ്ഞു പോകുന്നു,ഈ കുഞ്ഞമ്മ അമ്മയുടെ സ്വന്തം അനിയത്തി
ആണ്,ഭർത്താവ് വത്സൻ,ആൾ ഒരു പാവം ആണ് അത് പോലെ തന്നെ മണ്ടനും കുറെ കഞ്ചാവ് വലിക്കണം കുറെ തിന്നണം
കുറെ കുടിക്കണം കിടന്നു ഉറങ്ങണം,ഇത്രയേ ഉള്ളു അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇല്ല,കൃഷിയും കാര്യങ്ങളും നോക്കി നടത്തുന്നു…

കുട്ടികൾ രണ്ടു പേർ രണ്ടും പെണ്കുട്ടികൾ രണ്ടുപേരുടെയും കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഒരാൾ അടുത്തു തന്നെ പുത്തൻവേലിക്കര എന്ന സ്ഥലത്തു,ഒരാൾ 10 ആം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന സമയത്തു ഒരു മാഷിന്റെ കൂടെ ഒളിച്ചോടി പോയി ഒരു കൊല്ലം ആയിക്കാണും(അതു വഴിയേ പറയാം) അങ്ങനെ ഞാൻ വീട്ടിൽ ചെന്ന് കൊണ്ടു വന്ന ചാക്കും സഞ്ചിയും എല്ലാം ഞാൻ താഴെ വെച്ചു,നല്ല ക്ഷീണം കാരണം ഞാൻ ഇറയത്തു തന്നെ ഇരുന്നു,ഞാൻ വരുന്നത് ദൂരെ തേങ്ങാ ഇടുന്നിടത്തു നിന്നും എന്നെ കണ്ട കുഞ്ഞമ്മ രണ്ടു കരിക്കുകളും കുലുക്കി ഓടി എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു ആ കാഴ്ച കണ്ടു എന്റെ ക്ഷീണം മുഴുവൻ ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് ഞാൻ മറന്നേ പോയി