“ആണോ.. ദെൻ ഐ ആം സോറി എഗൈൻ”
ഞങ്ങളുടെ സംസാരം അന്ന് നീണ്ടു പോയി, റ്റാനിയയുടെ പഠനത്തെ കുറിച്ചും എന്റെ യാത്രകളോടുള്ള ഭ്രമത്തെ കുറിച്ചും എല്ലാം സംസാരിച്ചു. യാത്രകളെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ചപ്പോഴാണ് റ്റാനിയ അവളുടെ മനസ്സിലെ ഒരു ആഗ്രഹം എന്നോട് പറയുന്നത്. അരവിന്ദന്റെ അതിഥികൾ സിനിമ കണ്ട ശേഷം അവൾക്ക് കുടജാദ്രിയിൽ പോവണമെന്ന് ആഗ്രഹം വന്നെന്ന്. സിനിമ കണ്ടിട്ട് കുറെ നാളായെങ്കിലും ഇപ്പോഴും ആഗ്രഹം അത് പോലെ തന്നെ ഉണ്ട്, നമുക്ക് ശെരിയാക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ അന്നത്തെ സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിച്ചു.
പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഞങ്ങളുടെ സംസാര സമയം പതിയെ കൂടാൻ തുടങ്ങി, പക്ഷെ അവളോ ഞാനോ പരസ്പരം നമ്പർ വാങ്ങിച്ചില്ല.. ചാറ്റ് മാത്രം..
ഒരു ദിവസം കോൺഫ്രൻസ് കാളിൽ അഞ്ജലിയോടും ഷാനിനോടും സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഒരാൾക്ക് ഫോൺ കൊടുക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞ് അഞ്ജലി റ്റാനിയക്ക് ഫോൺ കൈ മാറി. ഷാനിനോട് ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് പോവാൻ പറഞ്ഞ് റ്റാനിയയോട് കുറച്ച് നേരം സംസാരിച്ചു.
കൊല്ലത്ത്കാരിയായ റ്റാനിയയുടെ സംസാരം അത്യാവശ്യം നല്ല സ്പീഡിൽ തന്നെ ആണ്. മനസ്സിലാക്കാൻ ആദ്യം പാട് പെട്ടെങ്കിലും പിന്നെ അത് ഇഷ്ടായി. പെട്ടന്ന് അഞ്ജലി ഫോൺ വന്നു വാങ്ങിച്ചതോടെ ഞങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ ഫോൺ വിളി അവസാനിച്ചു.
വീണ്ടും മെസ്സഞ്ചറിലേക്ക്.. ഒന്ന് രണ്ട് മെസ്സേജ് അയച്ചപ്പോഴേക്കും റ്റാനിയ ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞു, “ഇത് ഭയങ്കര ബോറാ.. നമുക്ക് ഫോണിൽ സംസാരിക്കാം”
“എന്റെൽ നമ്പർ ഇല്ല” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഇത്ര നാളായിട്ടു ഒന്ന് വാങ്ങിക്കാൻ തോന്നിയില്ലലോ.. ഇന്നാ” അവള് സിംപിൾ ആയി നമ്പർ അയച്ചു തന്നു.
അടുത്ത സെക്കൻഡിൽ ഞാൻ വിളിച്ചു..
ഒരൊന്നൊന്നര മണിക്കൂർ സംസാരം.. ഇടക്ക് ഞാൻ മൂന്നോ നാലോ വാക്ക് പറഞ്ഞ് കാണും ബാക്കി എല്ലാം അവള് തന്നെ.. ഞാനെല്ലാം മൂളി കേട്ട് ഇടക്ക് അതെയോ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ഇരുന്നു..
****
ദിവസങ്ങൾ ഓരോന്ന് കഴിഞ്ഞ് പോയി കൊണ്ടിരുന്നു, ഞങ്ങളുടെ സംസാര സമയവും അത് പോലെ തന്നെ കൂടി കൊണ്ടിരുന്നു. എനിക്കവളെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പക്ഷെ ഇത്ര നാളായിട്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ല, സത്യത്തിൽ ഇഷ്ടം ഉണ്ടോ എന്ന് പോലും എനിക്കുറപ്പില്ല. അവളോടൊരു ആകർഷണം ഉണ്ട്, സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ നല്ല സന്തോഷം തോന്നുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ അത് കൊണ്ട് മാത്രം ഇഷ്ടാണെന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ലലോ, പിന്നെ ഞാൻ ഇഷ്ടാണെന്ന് പറയുമ്പോ അവളെന്നെ ഫ്രണ്ട് ആയാണ് കണ്ടതെന്ന് വല്ലോം പറഞ്ഞാ പിന്നെ ഉള്ള ഈ പേരില്ലാത്ത ബന്ധം കൂടി ഇല്ലാതാവും സോ നോട് ടേക്കിങ് എനി റിസ്ക്.
നാള് കുറെ ആയി പരിചയപെട്ടിട്ട് എങ്കിലും അന്നത്തെ ആ മീറ്റിനു ശേഷം നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടില്ല. ഏതെങ്കിലും ഒരു ഞായറാഴ്ച കൊച്ചിക്ക് വാ എന്ന് വിളിക്കുമെങ്കിലും ഞാൻ മടിച്ചു നിന്നു.
കുറെ കാലത്തിനു ശേഷമാണ് ഇവിടെ വന്നു നോക്കുന്നത്.ആഷ്‌ലിൻ വായിച്ചപ്പോൾ തന്നെ നിങ്ങളെന്ന എഴുത്തുകാരൻ മനസ്സിൽ കേറിയതാണ്.ഇവിടെ നോക്കുമ്പോൾ അവസാന കമന്റും എന്റേത് തന്നെ, ഒരു വർഷത്തിലേറെ മുൻപ്.മറന്നിട്ടില്ല ഈ കഥയും.എന്നെങ്കിലും ഒരുതിരിച്ചു വരവുണ്ടാകുമോ എന്നറിയില്ലെങ്കിലും ഒരിറ്റ് പ്രതീക്ഷ വെക്കുന്നതിൽ തെറ്റില്ലല്ലോ….
ഹലോ….