ഒരു വേനൽ അവധിക്കാലം [അശ്വിൻ] 547

ഞാനും രവിയും ഇപ്പോൾ വിയർക്കുന്ന മുത്തുകൾ ആയിരുന്നു, ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയം ശക്തിയായി പമ്പ് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. രവി പറഞ്ഞു “ഉറപ്പാണ് അമ്മായി ഞാൻ ഇത് ഡിവിഡി പ്ലെയറിൽ ഇട്ട് നിങ്ങൾക്കായി പരിശോധിച്ച് നിങ്ങളെ അറിയിക്കാം. എനിക്ക് ഒരു മിനിറ്റ് തരൂ”. അവൻ്റെ വായും എൻ്റെ വായയും പെട്ടെന്ന് വറ്റിപ്പോയിരുന്നു, ശബ്ദത്തിന് ശക്തിയില്ലാതെ.. ഭയവും ഭയവും സ്വരത്തിൻ്റെ സവിശേഷതയായിരുന്നു. ലളിത മറ്റ് 2 പേർക്കും സ്വീകരണമുറിയിൽ ഇരിക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അവൾ പറഞ്ഞു, “നിങ്ങളുടെ ഡിവിഡി പ്ലെയർ എവിടെയാണ്, രാജേഷ് (രവിയുടെ അച്ഛൻ) മൂവി റൂം എങ്ങനെ ക്രമീകരിച്ചുവെന്ന് കാണണം”. ഇത് ഒരു മിന്നൽ പിണർ പോലെയായി.. രവിയേയും എന്നെയും അനുഗമിച്ച് അവൾ സിനിമാ മുറിയിലേക്ക് പോയി. മൂവി റൂമിൽ, കോഫി ടേബിളിൽ ബിയർ ക്യാനുകളും 2 പ്ലേബോയ് മാസികകളും ട്രോജൻ കോണ്ടംസും അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവൾ ഞങ്ങളെ നോക്കി പറഞ്ഞു “കുട്ടികളേ, നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ എന്താണ് ചെയ്യുന്നത് !!!” മൃദുവായി..

രവിയുടെ മുഖവും ചുവന്നു, എന്നിട്ട് അവൾ വേഗം റിമോട്ട് എടുത്ത് പ്ലേ ബട്ടൺ അമർത്തി, ചില നഗ്ന പോസുകളും വാക്കാലുള്ള അഭ്യാസങ്ങളും നടക്കുന്നിടത്ത് നിന്ന് സിനിമ ആരംഭിക്കുന്നു. അവൾ സിനിമ നിർത്തി, എന്നിട്ട് രവിയെയും എന്നെയും നോക്കി. ഞങ്ങൾ കോറസിൽ പറഞ്ഞു “ആൻ്റി പ്ലീസ് ഇത് ഞങ്ങളുടെ അമ്മമാരോടോ മറ്റ് അമ്മായിമാരോടോ പറയരുത്.. ഞങ്ങളോട് ക്ഷമിക്കൂ .. ദയവായി പ്ലീസ്.. നിങ്ങൾ പറയുന്നതെന്തും ഞങ്ങൾ ചെയ്യും.

സ്വീകരണമുറിയിലെ മറ്റ് രണ്ട് അമ്മായിമാർ കേൾക്കാതിരിക്കാൻ ഞങ്ങൾ പതുക്കെ പറഞ്ഞു. അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “കുട്ടികളേ, ഇപ്പോൾ വേഗം കോണ്ടംസും മാസികകളും മറയ്ക്കൂ”. ഇത് കേട്ട് ഞാൻ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞതുപോലെ ചെയ്തു, സാധനങ്ങൾ അടുത്തുള്ള ഒരു മേശപ്പുറത്ത് ഒരു ഡ്രോയറിൽ ഇട്ടു. എന്നിട്ട് അവൾ വിളിച്ചു “ലത. ജയാ.. വരൂ”, രണ്ട് അമ്മായിമാർ അകത്തേക്ക് വന്നു, ലളിത സിനിമ തുടങ്ങാനായി പ്ലേ ബട്ടൺ അമർത്തി. കോണ്ടം, മാഗസിനുകൾ എന്നിവ മറയ്ക്കാൻ പറഞ്ഞതുപോലെ അവൾ ഞങ്ങളോട് ക്ഷമിക്കുമെന്ന് കരുതി രവിക്കും എനിക്കും ഹൃദയമിടിപ്പ് നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു. ലതയ്ക്ക് എന്തോ പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു, ലളിത മിണ്ടാതിരിക്കാൻ ആംഗ്യം കാട്ടി.. എന്നിട്ട് സ്റ്റോപ്പ് ബട്ടണിൽ അമർത്തി, എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു: “ആൺകുട്ടികൾ സ്വീകരണമുറിയിലേക്ക് പോകൂ, ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചതിന് ശേഷം നിങ്ങളെ വിളിക്കാം.”