ഒരു വേനൽ അവധിക്കാലം [അശ്വിൻ] 547

ഹേമ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു “അക്കാ വാങ്ങോ, ഒരു മണിക്കൂറോ മറ്റോ വിശ്രമിക്കൂ, ഫ്രഷ് മിൽക്ക് വരാനുണ്ട്, നിനക്കും വിശ്രമിക്കാം. ജംബു എന്തൊക്കെയോ പറയാൻ തുടങ്ങി, “വിമല നീ മറന്ന് കണ്ണുചിമ്മുന്നതിന് മുമ്പ് മാമ്പഴം കാണാതെ പോകരുത്” ഹേമയുടെ മാമ്പഴം കാണാമെന്നും അവർ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന പഴങ്ങൾ എടുക്കാനും ഇരട്ട ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞു.

ഞാൻ ഫ്രണ്ട് ഫോയറിൽ വന്ന് ബാഗുകൾ എടുക്കാൻ തുടങ്ങി. വിമല “രവി നീ ഒരു മനുഷ്യനായി വളർന്നു” ഞങ്ങൾ വന്നിട്ട് 6 വർഷത്തിലേറെയായി. അവൾ ഇടത് കൈകൊണ്ട് ആലിംഗനം ചെയ്യുകയും അവളുടെ മധ്യഭാഗം മറയ്ക്കുന്നതുപോലെ അവളുടെ വലതു കൈ നടുവിൽ പിടിച്ച് എന്നെ ആലിംഗനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ഞങ്ങൾ കെട്ടിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ അവൾ എൻ്റെ ലുങ്കി മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി അവളുടെ വലതു കൈ മുകളിലേക്ക് വലിച്ചു, അവൾ എൻ്റെ ഉപകരണത്തിൽ സ്പർശിച്ചു. ഞാൻ അവളെ എൻ്റെ രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ടും ചേർത്തുപിടിച്ചു.

അവൾ ആ പ്രദേശത്തെ ഒരു ദ്രുത പര്യവേക്ഷണം നടത്തി പറഞ്ഞു. “റൊമ്പ വല്ലാർന്തുട്ടാ” (നീ ഒരുപാട് വളർന്നു) കഴിഞ്ഞ സന്ദർശനത്തിലും നീ എൻ്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നു കഥകൾ കേൾക്കുമായിരുന്നു. ജംബു വികൃതിയായി പരാമർശിച്ചു. “അപ്പോൾ അവൻ വളർന്നെങ്കിൽ എന്തുചെയ്യും, അവൻ നിങ്ങളുടെ മടിയിൽ ഇരിക്കണമെങ്കിൽ അവൻ പരാതിപ്പെടില്ല. നിങ്ങൾക്ക് വേണമെങ്കിൽ. ശരി രവി..” “തീർച്ചയായും അത്തിമ്പേ, അത്തൈ എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്” അവളുടെ വലിയ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന പാൽക്കുടങ്ങളും നന്നായി തടിച്ച രൂപവും കണ്ട് ഞാൻ വാവിട്ടുപോയി. (അതെ അങ്കിൾ, അമ്മായി എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്)