ഒരു വേനൽ അവധിക്കാലം [അശ്വിൻ] 446

ഞാൻ എൻ്റെ കസേരയിൽ എൻ്റെ മേശപ്പുറത്ത് ഇരുന്നു, അവൾ അടുത്തുള്ള ഒരു കസേര എൻ്റെ മേശയിലേക്ക് വലിച്ചിഴച്ച് എന്നെ നോക്കി, “നിനക്ക് ചോദ്യം മനസ്സിലായോ? ” അവൾ തുടർന്നു. “ആൻ്റി നിനക്ക് പഴയ കാലത്തിന് വേണ്ടി ഒരു കളിയോ മറ്റോ കളിക്കണമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു” ഞാൻ ഒരു നല്ല കുട്ടിയെ പോലെ അഭിനയിച്ച് മറുപടി പറഞ്ഞു. “റൊമ്പ നല്ല പിള്ള ഇവരു. സുമ്മാ വേഷം പോടാ ദാ.” (നിങ്ങൾ ഒരു നല്ല കുട്ടിയെപ്പോലെ അഭിനയിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നു, അഭിനയിക്കരുത് രവി) “ശരി, അത്തായ്, നിങ്ങൾ ഇന്ന് രാവിലെ ചെയ്തത്, എൻ്റെ വലത് കൈയും വലതു കൈയും കൊണ്ട് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ കഴിയുമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു.” “ഇത് ശരിയാകുമോ അത്തായി? ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“ഇത്തവണ നിങ്ങൾ നന്നായി ചെയ്തു.” വിമല തുടർന്നു. “എനിക്ക് എന്നോടൊപ്പം ചേരുന്ന ഒരു സുഹൃത്ത് ഉണ്ട്, പക്ഷേ അവൾ നാണംകെട്ടവളാണ്, അതിനാൽ എനിക്ക് നിങ്ങളെ കണ്ണടച്ച് നിങ്ങളുടെ കൈകൾ പുറകിൽ കെട്ടേണ്ടിവരും. നിങ്ങളുടെ കൈകൊണ്ട് കളിക്കാൻ നിങ്ങളെ അനുവദിക്കാൻ അവൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നെങ്കിൽ അവൾ നിങ്ങളുടെ കൈകൾ അഴിക്കും. കണ്ണിൻ്റെ കെട്ടഴിക്കുന്ന കാര്യം എനിക്ക് ഉറപ്പില്ല, അവളുടെ നാണം കാരണം അവൾ സംസാരിക്കുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നില്ല. ഒരിക്കൽ ഞങ്ങൾ കളിക്കുന്നത് അവൾ കാണുമ്പോൾ അവൾ പൊട്ടിപ്പോകുമെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, നമുക്കെല്ലാവർക്കും ഒരുമിച്ച് കളിക്കാൻ കഴിയും. ഞങ്ങൾ ബോംബെയിൽ നിന്ന് ഒരിക്കൽ ഫോണിൽ സംസാരിച്ചു, അവൾ പറഞ്ഞു, ഇത് സാധ്യമാണെങ്കിൽ, അവളുടെ ഭാവന പാക്ക് ചെയ്യാൻ ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞു, നടപടിയുണ്ടാകും, അവൾ വരുമെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.