ഒരു വേനൽ അവധിക്കാലം [അശ്വിൻ] 547

വിമല ഹേമയെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി, കണ്ണടച്ചപ്പോൾ അവൾ എന്നെ നേരിട്ട് കാണില്ല, അതുപോലെ തന്നെ എന്നെയും നിർത്തി. അങ്ങനെ കണ്ണടച്ചാൽ നമ്മൾ മറ്റൊരാളെ കാണില്ല. അവൾ കൂട്ടിച്ചേർത്തു, “നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരുടെയും കണ്ണട ഞാൻ അഴിക്കും, പക്ഷേ ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയുന്നതുവരെ നിങ്ങൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചിരിക്കണം. ഞാൻ നിങ്ങളെ രണ്ടുപേരെയും പരസ്പരം അടുത്ത് സ്ഥാപിക്കും.

നിങ്ങൾ ഇരുവരും ഒരു ഇറുകിയ ചുംബനത്തിൽ നിങ്ങളെത്തന്നെ പൂട്ടിയിടും, എന്നിട്ട് നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ തുറക്കും. ശരി എന്ന് ഞങ്ങൾ മറുപടി നൽകി. അവൾ ഞങ്ങളുടെ കണ്ണടകൾ നീക്കി, അവൾ പറഞ്ഞതുപോലെ ഞങ്ങൾ എഴുന്നേറ്റു. പിന്നെ അവൾ ഞങ്ങളെ പരസ്പരം മുന്നിലേക്ക് വരാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു, ഞങ്ങളെ പരസ്പരം ആലിംഗനം ചെയ്തു, ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു ചുംബിച്ചു. “കണ്ണ് തുറക്കൂ” വിമല പറഞ്ഞു.

ഞങ്ങൾ ഊഷ്മളമായി ചുംബിച്ചു, ഞങ്ങൾ പരസ്പരം കൂടുതൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, പിന്നെ പരസ്പരം കാണാൻ പിരിഞ്ഞു. “അമ്മ”. ഞാൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. “രവി. രവി. വിമല അത് നിന്നോട് നല്ലതായിരുന്നു. “അത്തായി അത് നിന്നോട് വളരെ നല്ലതായിരുന്നു. അതിനാൽ ഇതിനെയാണ് നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്ത് എന്ന് വിളിച്ചത്. നിങ്ങൾ കാര്യം വളരെ മനോഹരമായി തകർത്തു “. “ശരി, അശ്ലീല സിനിമകളിൽ കണ്ടിട്ടുള്ള ഒരു ത്രീസോമിന് എനിക്ക് വിശക്കുന്നു”. എനിക്ക് നീ കിടക്കണം രവി, പിന്നെ നമ്മളോരോരുത്തരും നിന്നെ കബളിപ്പിക്കും”.

“ഇന്ദ്രിയസുഖങ്ങളും ലൈംഗിക സങ്കൽപ്പങ്ങളും സമയ ഡൊമെയ്ൻ പ്രവർത്തനങ്ങളാണ്. ജനാല തെറ്റിയാൽ നിങ്ങൾക്ക് സങ്കൽപ്പിക്കാനേ കഴിയൂ, ആത്മാനന്ദം പോലും വളരെ പരിമിതമായിരിക്കും,” വിമല അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. “ആരോഗ്യത്തിൻ്റെയും മറ്റ് ഘടകങ്ങളുടെയും സുരക്ഷയിൽ വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യപ്പെടാൻ പോകുന്നില്ലെന്ന് അറിയാവുന്ന അതിരുകൾക്കുള്ളിൽ ഇത് പറയുകയാണ്, അത് പോകാൻ അനുവദിക്കാതെ അത് ഉപയോഗിക്കണം” അവൾ ഒരു ദാർശനിക സ്വരത്തിൽ തുടർന്നു.